Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 oktober 2025
Het woord werpt geen ongunstig licht op eenig levend mensch, behalve op u, die het gebruikt. Laat dat rusten. Hij werd in deze stad geboren.« »In het armhuis van deze stad,« was het norsche antwoord. »U hebt de geschiedenis dáár.« Onder het spreken wees hij ongeduldig naar de papieren. »Ik moet ze hier ook hooren« zeide Mr. Brownlow en keek de toehoorders beurtelings aan. »Luister dan!
»Luister naar wat ik weet en u misschien niet,« zei de heer Brownlow. »Langzamerhand zult u er wel belang in gaan stellen. Ik weet dat u de eenige onnatuurlijke spruit bent uit het ongelukkige huwelijk, waartoe uw ongelukkige vader, toen hij nauwelijks meer dan een jongen was, gedwongen werd door familietrots en door de meest bekrompen en gierige eerzucht.«
»Dat zullen we,« antwoordde de heer Grimwig met een uitdagend glimlachje, »dat zullen we.« Nu wilde het noodlot, dat juffrouw Bedwin op dit oogenblik een pakje boeken binnenbracht, die mijnheer Brownlow dien morgen gekocht had van den man van 't boekenstalletje, met wien ons verhaal zich reeds heeft bezig gehouden. Toen zij de boeken op tafel gelegd had, wilde zij weer weggaan.
»Dat nu juist niet,« zei de heer Brownlow lachend, »maar we moeten zachtjes en heel voorzichtig te werk gaan.« »Zachtheid en voorzichtigheid,« riep de dokter. »Ik zal ze allemaal naar « »'t Komt er niet op aan, waar u ze naar toe wilt sturen,« viel Mr. Brownlow in. »Maar de vraag waar ze heen gestuurd zullen worden, heeft weinig te maken met het doel, dat wij voor oogen hebben.«
Zoodra hij gezien had, dat uw vriend hier veilig en wel met u in een rijtuig zat, ging hij naar de plaats, waar hij dit laatste bericht heeft gehoord,« antwoordde de dokter, »hij is te paard gestegen en weggehold om zich op een afgesproken plaats in een der voorsteden bij de eerste afdeeling van de vervolgers aan te sluiten.« »En Fagin?« vroeg de heer Brownlow, »hoe is 't met hem?«
Brownlow, toen hij opmerkte hoe nieuwsgierig Oliver naar de planken keek, die van den vloer tot den zolder reikten. »Ja mijnheer,« zei Oliver. »Ik heb er nooit zooveel gezien.«
»Hoe durft u mij daartoe te dwingen, jonge man?« antwoordde de heer Brownlow, terwijl hij den ander strak in het gezicht keek. »Wilt u dwaas genoeg zijn, dit huis te verlaten? Laat hem los. Zoo mijnheer. U bent vrij om te gaan en wij om te volgen.
»Ja,« zei de huishoudster, toen zij de richting van Oliver's oogen volgde, »'t is weg.« »Dat zie ik, juffrouw,« antwoordde Oliver. »Waarom is 't weggenomen?« »'t Is naar beneden gebracht, kindlief; Mr. Brownlow zei, dat 't je onrustig scheen te maken en dat kon je genezing tegenhouden, zie je,« antwoordde de oude dame. »O, nee, dat zal 't niet.
Terwijl de schurk de armen over elkaar sloeg en in de onmacht van teleurgestelde schurkerij zichzelf verwenschte, wendde de heer Brownlow zich tot de ontstelde toehoorders en legde uit, hoe de Jood, van ouds de medeplichtige en vertrouwde van Monks, een groote belooning had ontvangen, als hij Oliver gevangen hield, waarvan weer een deel teruggegeven moest worden, wanneer de jongen ontkwam; een geschil over dit punt had tot hun bezoek aan het landhuis geleid met het doel, Oliver's identiteit vast te stellen.
»Eer hij naar het vasteland overstak en toen hij op zijn weg daarheen door Londen kwam,« zeide de heer Brownlow langzaam, met zijn oogen op het gezicht van den ander gericht, »kwam hij bij mij.« »Daar heb ik nooit van gehoord,« viel Monks in, op een toon, die ongeloovig moest schijnen, doch waarin meer een onaangename verrastheid doorklonk.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek