United States or Kiribati ? Vote for the TOP Country of the Week !
»Lieve hemel,« zei de heer in de groene jas, terwijl hij haastig en met groote hoffelijkheid opstond, »ik vraag u wel excuus, jonge dame ik dacht, dat 't een of andere indringerige.... ik vraag u wel excuus. Neemt u plaats alsjeblieft.« »Mijnheer Brownlow, geloof ik?« zeide Rose en keek van den anderen heer naar hem, die gesproken had.
»Toen zij eenigen tijd gescheiden waren,« hernam de heer Brownlow, »en uw moeder, die geheel opging in de vermaken van het vasteland, voor 't uiterlijk den tien jaar jongeren echtgenoot had vergeten, ontmoette hij, die, nu al zijn verwachtingen teleurgesteld waren, in zijn ouderlijk huis verbleef, nieuwe vrienden. Deze omstandigheid is u ten minste bekend.«
»Hij weet waartusschen hij te kiezen heeft,« zeide de heer Brownlow. »Als hij aarzelt of maar één vinger uitsteekt, zonder dat u het hem beveelt, neem hem dan mee op straat, roep de hulp van de politie in en laat hem uit mijn naam, als een schurk arresteeren.« »Hoe durft u zoo tegen mij te spreken?« vroeg Monks.
Deze bittere teleurstelling bracht Oliver veel leed en verdriet zelfs te midden van zijn geluk; gedurende zijn ziekte had hij zich honderdmaal met genot voorgesteld, wat de heer Brownlow en juffrouw Bedwin zeggen zouden, en hoe heerlijk het zou zijn hun te vertellen, hoeveel dagen en nachten hij had doorgebracht met aan hen te denken en aan wat zij voor hem hadden gedaan en met 't betreuren van zijn wreede scheiding van hen.
Oliver keek op naar de ramen; langs zijn gezicht stroomden tranen van blij verlangen. Helaas! Het witte huis was leeg en op het raam stond: »Te Huur.« »Klop hiernaast aan,« zei de dokter en trok Oliver's arm door den zijne. »Wat is er geworden van mijnheer Brownlow, die hiernaast heeft gewoond? Weet u dat ook?« Het dienstmeisje wist 't niet, maar wou het binnen gaan vragen.
»Die nieuwe vrienden dan,« zei de heer Brownlow, »was het gezin van een zeeofficier, die zich uit den actieven dienst had teruggetrokken; zijn vrouw was een jaar te voren gestorven en liet hem twee kinderen na er waren er meer geweest, maar van het geheele gezin waren er gelukkig maar twee in leven gebleven.
Nooit, onder welk voorwendsel ook, denk daarom! U kunt heengaan, juffrouw Bedwin. Denk om wat ik gezegd heb. Ik meen het in ernst.« Dien avond waren er droeve harten in het huis van den heer Brownlow. Ook Oliver voelde zijn hart bezwaard, wanneer hij aan zijn lieve, goede vrienden dacht; gelukkig voor hem, dat hij niet kon weten, wat zij gehoord hadden; anders zou zijn hart gebroken zijn.
»Nu,« zei Fang, »waarvan wordt die jongen beschuldigd? Wat hebt u te zeggen, mijnheer?« »Ik stond bij een boekenstalletje« begon Mr. Brownlow. »Houd uw mond, mijnheer!« zei Mr. Fang. »Agent! Waar is de agent? Hier, neem dien agent den eed af. Nu agent, wat is de zaak?«
Hoe de heer Brownlow dagelijks voortging, den geest van zijn aangenomen zoon met kennis te verrijken en meer en meer aan hem gehecht raakte, terwijl zijn karakter zich ontwikkelde en toonde hoe het zaad, dat hij in hem gezaaid had, wortel schoot hoe hij in hem telkens nieuwe trekken ontdekte van zijn vroegeren vriend, die in zijn eigen hart oude herinneringen wekten, droeve en toch liefelijke, troostende herinneringen hoe de beide weezen, door tegenspoed beproefd, de lessen van dien tegenspoed herdenken door barmhartigheid jegens anderen en onderlinge liefde en vurigen dank aan Hem, die hen had beschermd en behouden, dit alles zijn zaken, die niet verteld behoeven te worden.
Woord Van De Dag