Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 oktober 2025
Gezond, hoop ik.« Deze begroeting was tot den heer Brownlow gericht, die het eerbiedwaardige paar tot op korten afstand was genaderd. Hij wees naar Monks en vroeg: »Kent u die persoon?« »Neen,« antwoordde juffrouw Bumble zonder bedenken. »U dan misschien?« vroeg de heer Brownlow aan haar echtgenoot. »Ik heb hem nooit in mijn leven gezien,« zei Mr. Bumble. »Heeft u hem misschien iets verkocht?«
»Dat is 't ook niet, goeie vriend,« gaf de heer Brownlow toe, »maar de zaak, die ik met den gevangene heb te bespreken, staat met dezen jongen in het nauwste verband, en daar het kind hem gezien heeft midden in zijn geluk en zijn schurkerij, oordeel ik het goed al kost het wat pijn en angst dat hij hem nu ook ziet.« Deze woorden werden ter zijde gesproken, zoodat Oliver ze niet kon hooren.
Rose had intusschen tijd gehad, haar gedachten te verzamelen en vertelde nu in weinige welgekozen woorden, alles wat er met Oliver gebeurd was, sinds hij het huis van den heer Brownlow verliet; Nancy's mededeeling bewaarde zij voor een onderhoud met hem alleen, doch besloot met de verzekering, dat Oliver's eenige verdriet in de afgeloopen maanden daarin had bestaan, dat hij zijn vroegeren weldoener en vriend niet kon spreken.
»Als 't niet waar is,« zei Mr. Grimwig, »dan wil ik«.... en weer kwam de stok. »Ik sta er met mijn leven borg voor, dat die jongen de waarheid spreekt,« zei de heer Brownlow met een slag op de tafel. »En ik met mijn hoofd, dat hij liegt,« viel de heer Grimwig in, insgelijks met een slag op de tafel. »We zullen zien,« zei de heer Brownlow, zijn opkomende boosheid bedwingend.
Bumble dit wat vroeger in het gesprek had vernomen, hij zijn verhaal heel anders gekleurd zou hebben. Maar hier was het nu te laat voor, dus schudde hij ernstig zijn hoofd, stak de vijf guineas in zijn zak en ging heen. De heer Brownlow liep eenige minuten de kamer op en neer; klaarblijkelijk was hij zoo getroffen door het verhaal van den bode, dat zelfs Mr. Grimwig hem niet verder durfde plagen.
Er is een moord gepleegd, waarin je moreel of daadwerkelijk betrokken bent.« »Neen, neen,« viel Monks in. »Ik ik daar weet ik niets van; ik wou juist gaan hooren, wat er van waar was, toen u mij overviel. Ik wist niets van de zaak af. Ik dacht, dat het een gewone twist was.« »Het was de onthulling van uw geheim,« vulde de heer Brownlow aan. »Wilt u mij nu het geheele geheim onthullen?« »Ja.«
»Wat heeft mijn naam daarmee te maken?« vroeg de ander, die in zwijgende verbazing de ontroering van den ouden heer had gadegeslagen. »Wat beteekent die naam voor mij?« »Niets,« antwoordde Mr. Brownlow »niets voor u.
»Ik heb er niet op tegen, dat u uw vriend er in haalt, als ik den mijne er in mag halen,« zei de dokter. »We moeten er over stemmen,« antwoordde Mr. Brownlow, »wie is het?« »De zoon van die dame, en de.... jeugdvriend van deze jonge dame,« zei de dokter, met een knikje naar mevrouw Maylie en een welsprekenden blik naar haar nichtje.
»Jij dan niet?« vroeg de heer Brownlow met een glimlach. Op dit oogenblik was de geest van tegenspraak sterk in den heer Grimwig en werd nog sterker door den vertrouwenden glimlach van zijn vriend. »Nee,« zei hij, met zijn vuist op de tafel beukend, »ik denk 't niet.
»Ja mijnheer,« antwoordde het dienstmeisje. »De oude heer, de huishoudster en een andere mijnheer, een vriend van mijnheer Brownlow, zijn allemaal samen weggegaan.« »Dan naar huis,« zeide Losberne tot den koetsier, »en je hoeft niet stil te staan om de paarden eten te geven eer we dat vervloekte Londen weer uit zijn!«
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek