Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 oktober 2025
Jongeheer Bates, die klaarblijkelijk schik had in zijn opdracht, nam den gespleten stok en bracht Oliver in een aangrenzende keuken, waar twee of drie bedden lagen, zooals waar hij vroeger op had geslapen; en hier, onder veel onweerstaanbare lachuitbarstingen, haalde hij hetzelfde oude pak kleeren voor den dag, dat Oliver met zooveel genot had afgelegd, toen hij bij mijnheer Brownlow was; de Jood, die ze gekocht had, liet ze toevallig aan Fagin zien en bracht deze zóó voor 't eerst op het spoor van Oliver's verblijf.
Even ver van huis stierven de voornaamste leden der bende van zijn vriend Fagin. De heer Brownlow nam Oliver als zijn zoon aan.
»Ik heb de mijnheer gezien,« antwoordde Oliver, nauwelijks in staat tot duidelijk spreken, »de mijnheer, die zoo goed voor me geweest is meneer Brownlow, waar we zoo dikwijls over gesproken hebben.« »Waar?« vroeg Rose. »Hij kwam uit een koets,« zei Oliver onder tranen van blijdschap, »en ging een huis binnen.
»Te vragen niet,« antwoordde de heer Brownlow. »Als ik mocht hopen, hem tot het besef van zijn toestand te brengen « »Dat lukt toch niet, mijnheer,« hernam de man hoofdschuddend. »U moest nu maar liever heengaan.« De celdeur ging open en de wachters kwamen terug. »Vooruit, vooruit!« riep Fagin. »Zachtjes, maar niet zoo langzaam. Vlugger! Vlugger!«
Wanneer u er van afziet en mijn mededoogen inroept en de vergeving van hen, die u diep heeft beleedigd, ga dan zonder een woord te spreken in dien stoel zitten. Die staat al twee dagen lang op u te wachten.« Monks mompelde enkele onverstaanbare woorden, maar aarzelde nog. »U moet besluiten,« zei de heer Brownlow. »Een woord van mij en de keus is voor altijd beslist.« Nog aarzelde de man.
»Het is vergeefs, dit te ontkennen,« hernam de heer Brownlow, »ik zal u laten zien, dat ik nog meer weet.« »U u hebt geen bewijzen tegen mij,« stamelde Monks. »Ik tart u om ze bij te brengen.« »We zullen zien,« antwoordde de oude heer, met een onderzoekenden blik. »Ik verloor den jongen en welke pogingen ik ook aanwendde, hij werd niet gevonden.
Onder de papieren in zijn lessenaar waren er twee, gedateerd op den avond toen zijn ziekte begon en geadresseerd aan u,« wendde Monks zich tot den heer Brownlow, »en ingesloten bij enkele regels aan u, met een aanwijzing buiten op het pakket, dat het niet verzonden mocht worden vóór zijn dood. Eén van deze papieren was een brief aan die Agnes; het andere een testament.«
Losberne allerlei scheeve gezichten trok bij een voorstel, dat een uitstel van vijf heele dagen meebracht, was hij gedwongen toe te stemmen, voor 't oogenblik niets beters te weten; en daar Rose en mevrouw Maylie beiden met allen ijver den kant van den heer Brownlow kozen, werd het voorstel van dezen heer met algemeene stemmen aangenomen.
De heer Brownlow was niet minder verbaasd, ofschoon zijn verwondering zich niet op dezelfde excentrieke manier uitte.
Als de voorwaarden van zijn vaders testament uitgevoerd waren, zou Oliver het geheel hebben gekregen, maar de heer Brownlow, die niet gaarne den oudsten zoon de gelegenheid wilde ontnemen afstand te doen van zijn vroegere ondeugden en een eerlijk leven te beginnen, stelde deze wijze van verdeeling voor, waarmee zijn jonge beschermeling gaarne instemde.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek