Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 juli 2025
Laat er je niet door terneer slaan, maar doe je plicht, dan zul je tenminste net als mijnheer Brooke de voldoening hebben, dat ieder je acht en van je houdt." "Wat weet jij van Brooke?" vroeg Laurie, dankbaar voor den goeden raad, maar ongeduldig over de vermaning, en verlangend om, na zijn ongewone uitbarsting, het gesprek van zichzelf af te leiden.
"Van Brooke; ik noem hem nu John; we kwamen daar zoo toe in het hospitaal, en hij heeft het graag." "O zoo! dan weet ik al, dat u zijn partij zult nemen; hij is goed voor Vader geweest en nu zult u hem niet weg willen sturen, maar hem met Meta laten trouwen, als ze wil.
Wat voer je uit?" "Niks, 't is hier zoo stil als in een graf." "Lees je niet?" "Niet veel; ze willen het niet hebben." "Kan niemand je voorlezen?" "Grootpapa doet het soms, maar hij vindt mijn boeken vervelend en ik heb er een hekel aan, het altijd aan Brooke te vragen." "Is er dan niemand, die je eens komt opzoeken?" "Er is niemand, dien ik graag zou willen zien.
Ik heb het "auteurspel" meegebracht, en Kate weet zeker wel wat nieuws en aardigs. Ga het haar maar eens vragen; ze is een gast, en je moest meer bij haar blijven." "Ben jij dan ook geen gast? Ik dacht, dat ze wel met Brooke zou opschieten, maar hij blijft aldoor met Meta praten, en Kate doet niets, dan hen door dat bespottelijke lorgnet aanstaren.
De voor onze Regeering onverantwoordelyke vestiging van Brooke te Laboean, bewyst dat die armzalige kunstgreep z'n doel miste. Weldra zal 't met Nieuw-Guinee dat tot Insulinde behoort ook zoo gaan. Nederlanders, ik zeg u dat daar loerende kapers op de kusten zyn.
"Ik denk hier ook niet lang te blijven. Ik ga er stil vandoor, maak een reisje hier of daar naar toe, en als de ouwe heer me mist, zal hij gauw genoeg bijdraaien." "Misschien wel, maar je mag hem dat verdriet niet aandoen." "Preek als 't je belieft niet. Ik zal eens naar Washington gaan en Brooke opzoeken; het is daar vroolijk, en ik wil na al dat gezanik eens wat pret maken."
"Dat ben ik geheel met u eens," antwoordde Brooke. Op zekeren warmen September-namiddag lag Laurie heerlijk in zijn hangmat heen en weer te schommelen; hij was nieuwsgierig om te weten wat zijn buren toch uitvoerden, maar te lui om het te gaan onderzoeken. Laurie was uit zijn humeur, want hij had zijn dag nutteloos en onbevredigend doorgebracht en wenschte, dat hij hem nog eens over kon leven.
"Dat zou heerlijk voor je zijn! Ik wou dat ik ook weg kon loopen!" zei Jo, die haar rol van Mentor vergat, bij de gedachte aan het interessante krijgsleven in de hoofdstad. "Ga mee! Waarom niet? Jij gaat je vader verrassen en ik ga Brooke eens opfrisschen. Het zou echt leuk zijn; toe laten we 't doen, Jo!
Mijnheer Laurence en zijn kleinzoon dineerden bij hen, evenals Brooke, die, tot Laurie's groot vermaak, voortdurend vijandig door Jo werd aangestaard. Twee gemakkelijke stoelen stonden naast elkander aan het boveneinde van de tafel, waarin Bets en haar vader zaten, die zich vergenoegden met een kipje en wat vruchten.
"Dat zou u zeker, denk ik, met een leerling als Laurie. Het zal mij veel moeite kosten hem 't volgend jaar te verliezen," zei Brooke, met aandacht gaatjes borend in het gras. "Hij gaat zeker naar de academie?" vroegen Meta's lippen, maar haar oogen voegden er bij: "En wat wordt er dan van u?" "Ja, het is hoog tijd, dat hij gaat, want hij is klaar, en zoodra hij weg is, word ik soldaat."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek