Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 mei 2025
Zelfs Pieter-neef begon, nu hij zag, dat het beest toch niet los kon komen, dapper te worden en plaagde den beer het meest van allen. Hij sloeg hem met een langen stok op zijn kop, en als het beest dan tegen hem bromde en met geopenden muil aan zijn touw rukte, stak hij hem den stok tusschen de geweldige tanden.
De knechts, die open deden, kenden hem niet; het waren niet dezelfden als toen hij van huis was gegaan. "Is meneer Rustig thuis?" vroeg Jack. "Wie ben jij?" was de lompe wedervraag van een der knechts. "Je zult, voor den donder, gauw genoeg ondervinden wie hij is," bromde Mesty. "Blijf hier even staan, dan zal ik zien of hij thuis is." "Staan blijven?
"Nu," bromde Sancho, "laat mij dan toch eens van die gebraden patrijzen proeven. Die kunnen toch wis en waarachtig geen kwaad." "Ja, zeker wel," riep de lijfarts; "zoolang ik in leven ben, zal mijnheer de stadhouder daar geen sikkepitje van over de lippen krijgen." "En waarom dat niet?" vroeg Sancho Panza driftig.
En Soarelke, moegeplaagd, klopte zijn pijpje uit, kuchte eens, bromde wat en vertelde eindelijk, met zijn kort-hakkende, bruuske stem: "Ons Hiere zat op zijnen treun in den Hemel mee den ijngel Gabriël aan zijn voeten. Den ijngel zat op den ondersten trap te sloapen, mee zijn vleeren toe.
"Er zijn Paapsche vrouwen genoeg in de stad," bromde Tante: "en bovendien, wat zegt de Apostel: wijckt van desulcke af." "En wat heeft een nog wijzer mond geantwoord," vroeg ik, "op de vraag, wie onze naaste was?" Het was inderdaad opmerkenswaardig, den indruk gade te slaan, dien deze vraag op het vroom en medelijdend hart mijner goede Tante teweegbracht.
Kijk maar, zij lijken meer op beesten dan op menschelijke wezens! Daarin had Cascabel geen ongelijk, maar het was toch ook waar wat Cornelia zeide: geen van de passagiers der Schoone Zwerfster ontbrak op het appèl. Zooals zij Port-Clarence verlaten hadden, zoo stonden zij ook met hun allen in het dorp Tourkef. Jawel, in een mollengat of een bunsinghol, bromde Cascabel.
De senex bromde wat: eigenlijk gaf hij de voorkeur aan zijn rol in de Bacchides. .... En, pochte Cecilius, herademend, tot den dominus; we hebben in de villa bij Laurentum den edelen Quintilianus ontmoet en die heeft ons ondervraagd in de rhetorica.... Ja, in de rhetorica, riep Cecilianus. Omdat die niet geloofde.... .... niet gelooven wìlde.... .... dat we wisten wat een soloecismus....
"Stik!" bromde André. En er kwam een andere kelnerin, een dikke meid, erg duitsch, met een vette grijns, en André snauwde haar zoo barsch mogelijk toe, dat hij twee halve liters moest hebben, maar de grijns bleef onveranderd, en toen ze terug kwam met de twee steenen kroezen, streek ze intiem-vertrouwelijk neer op den derden stoel aan hun tafeltje.
Die spionnen! bromde nog even binnensmonds de generaal, terwijl zijn vuisten dreigend ineenkrompen, die vervloekte spionnen.. De dames zwegen en hielden haar adem op, als gestold van schrik voor wat nog komen zou. Maar er kwam niets meer. Duizenden en duizenden waren reeds door het stille dorp voorbijgetrokken...
"Meevallen of tegenvallen, 't is me om 't even," bromde deze en mompelde tusschen de tanden, "en dat moeten wij zoo maar toezien!" Zoo stonden ze nog een poosje te kijken. De zon, die op het punt van ondergaan was, kwam nog even door de wildjagende wolken kijken, en.... "'T weerlicht!" riep Jonge Kees.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek