Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 oktober 2025
»We zijn zoo goed als dood, Brittles, zeg ik,« ging Giles voort; »maar je moet niet bang zijn.« »Was hij bang?« vroeg de keukenmeid. »Heelemaal niet«, antwoordde Mr. Giles. »Hij was zoo flink ja! haast zoo flink als ik zelf.« »Als ik in zijn plaats geweest was, zou ik 't bestorven hebben,« merkte de werkmeid op. »Jij bent een vrouw,« zei Brittles en ging een beetje rechter op zitten.
Daar de twee anderen dit gevoelen deelden en daar hun drift, evenals die van Mr. Giles, nu weer gansch bedaard was, verdiepten zij zich in vermoedens naar de oorzaak van deze plotselinge verandering in hun stemming. »Ik weet waardoor het kwam,« zei Mr. Giles. »'t kwam door het hek.« »Ja, dat kan wel,« riep Brittles uit, het denkbeeld terstond aangrijpend.
Dat was gericht tot den heer Losberne, die juist binnenkwam; de dokter wenkte Brittles heen te gaan, geleidde de beide dames binnen en sloot de deur. »Dit is de dame, die hier woont,« zei de dokter, op mevrouw Maylie duidend. Mr. Blathers maakte een buiging. Daar hij verlangde te gaan zitten, legde hij zijn hoed op den grond, nam een stoel en beduidde Duff, hetzelfde te doen.
»Wat voor geluid?« vroeg de keukenmeid. »Een inbrekerig geluid,« antwoordde Mr. Giles, om zich heen ziende. »Meer een geluid alsof een ijzeren roe over een rasp werd gewreven,« meende Brittles. »Zoo klonk het, toen jij het hoorde,« viel Mr. Giles in, »maar op 't oogenblik, waar ik van spreek, klonk het inbrekerig.
Giles keek onder het spreken Brittles aan, maar deze jonge man, die bescheiden was van aard, beschouwde zichzelf blijkbaar als niemand en deed dus of de vraag volstrekt niet tot hem gericht kon zijn; in elk geval deed hij geen poging om te antwoorden. Mr. Giles wierp een vragenden blik op den ketellapper, doch deze was plotseling in slaap gevallen. De vrouwen kwamen niet in aanmerking.
»Ik zal jullie zeggen wat 't is, heeren,« zeide hij, »we zijn allemaal bang.« »Spreek voor jezelf,« zei Giles, die de bleekste van de drie was. »Dat doe ik,« antwoordde de ander. »'t Is natuurlijk en fatsoenlijk, bang te zijn onder zulke omstandigheden. Ik ben bang.« »Ik ook,« zei Brittles; »alleen is 't niet noodig, 't iemand zoo maar in zijn gezicht te zeggen.«
»Als Brittles liever opendoet in tegenwoordigheid van getuigen,« zei Mr. Giles na een korte stilte, »dan ben ik bereid, die getuige te zijn.« »Ik ook,« zei de ketellapper, even plotseling weer wakker geworden, als hij in slaap was gevallen. Op raad van Mr.
Giles onder handen te nemen. Toen hij niemand in de kamers vond, kwam het in hem op, dat hij mogelijk zijn aanval met meer succes in de keuken kon beginnen; dus ging hij naar de keuken. In dit Lagerhuis van het bedienden-Parlement zaten Mr. Brittles, Mr.
Ingevolge dezen raad begaven zij zich in een aangrenzend vertrek, waar Brittles, na binnen geroepen te zijn, zichzelf en zijn vereerden vriend Giles in een wonderlijk net van nieuwe tegenspraken en onmogelijkheden wikkelde, die geen van allen iets duidelijk in het licht stelden als de verwarring in zijn eigen brein: alleen was van waarde zijn verklaring, dat hij den werkelijken dievenjongen niet zou herkennen, al zag hij hem dadelijk vóór zich; dat hij er alleen Oliver voor hield, omdat Mr.
De dokter, die algemeen beschouwd werd als één van de vriendelijkste menschen ter wereld, deed deze vraag op zulk een verschrikkelijk woedenden toon, dat Giles en Brittles, die ten gevolge van de ale en de ontroeringen van den dag toch al eenigszins in de war waren, elkaar verbluft aanstaarden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek