Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !

Bijgewerkt: 2 juni 2025


"Ik wel!" riep Vaprijsken. "Oh yes, écoutez!" "O gie zot!" giegelden de vrouwen. Vaprijsken nam enkele vlasstengels bij elkaar, verboog ze tot een soort van bril en keek er door naar Alfons en Rozeke, zooals een van de Engelsche gedaan had. "C'est ça Alfons en Rozeke, die mee malkander vrijen," gekscheerde hij....

»Dit pampiertje?" vroeg mejuffrouw Dina, terwijl zij haren bril in positie bracht en het bewuste stuk uit de hand van haren meester overnam: »Dit pampiertje? Ik weet van niets, dominee. Er is niets bezorgd. 't Heeft dan zeker tusschen de krant gezeten."

"'t Ligt voor de hand dat de zaak moèt uitkomen. De menschen zullen van dit kind hooren, het in verband brengen met onze kippen en 't andere spul, en m'n vrouw zal de heele zaak te weten komen... Ik heb geen vaag idee hoe ze 't zal opvatten." "'t Is stellig moeilijk," zei Bensington, "om eenig plan te maken " Hij zette zijn bril af, en veegde hem zorgvuldig schoon.

Daarop ging hij naar zijne kast, kreeg zijn bril en zette dien op; wat ook niet noodig was, daar hij geen geschreven schrift kon lezen; maar 't kwam hem toch zóó voor, dat hij, met zijn bril op, beter inzicht in de dingen had; en vervolgens zette hij eene tafel midden in de kamer en twee stoelen er bij.

Zoo zaten ze nog toen bekende stappen door 't gangetje gingen, en binnen kwamen, 't Was de schilder. Hij had z'n gewonen, bedaarden tred en een strak gezicht, als was het niets onverwachts dat hij er weer was. Hij gooide z'n jas en hoed in een hoek, zei goeien-morgen, gaf dadelijk elk een hand.... De oude man was opgesprongen, keek hevig verwonderd over z'n bril.

Vrouwen kunnen daar trouwens niet over oordeelen, tenminste, brave vrouwen niet. Ze zei, dat hij zeer ernstig was, en een prachtig karakter had. Ik stelde me dadelijk voor; een wezen met een bril op, sluik haar, veel sproeten en ontzettend groote voeten. Ik woû, dat ik geweten had, dat hij een vriend van jou was. Ik ben heel blij, dat je dat niet wist, Harry. Waarom?

Een smerig eindje pijp steekt tusschen zijn dikke lippen, op den neus prijkt een bril met slechts één glas, en onder den arm draagt hij van daag een totaal overbodige weelde! een blauw geruite regenscherm.

Er zijn geene dienstboden in huis; maar de huisvrouw, met hare sneeuwwitte muts en haar bril op, die daar elken namiddag onder hare dochters zit te naaien, alsof er niets gedaan was zij heeft met deze meisjes in den lang vergeten vroegen ochtend "den boel beredderd," en voor het overige van den tijd, waarschijnlijk op alle mogelijke uren dat gij kunt inkomen, is hij "aan kant."

Het groen-lakensche tafelkleed maakte mij onbegrijpelijk beklemd. Ik hoorde mijn vader kuchen, maar het klonk als iets zeer verafs. Ik voelde een groot verlangen, om temidden van het eendengekwaak en de nestvisch-geur te zijn. Heel lang wachtten wij. Ik kreeg een indruk van een bril met voorhoofdrimpels erboven. De directeur stond ons aan te zien.

En hij wendde zich af, om op te merken, wat hem al eenigen tijd in het hoofd gezeten had: "ik geloof, Skinner dat ik maar een van de kuikens zal slachten, eenvoudig om een exemplaar te hebben. Ik denk dat we 't vanmiddag nog kunnen slachten, dan neem ik 't mee naar Londen." Hij deed alsof hij in een anderen medicijnpot keek en nam toen zijn bril af om die schoon te wrijven.

Woord Van De Dag

verheerlijking

Anderen Op Zoek