United States or Aruba ? Vote for the TOP Country of the Week !
Nu klinken die kreten weer doffer. Men had de deur gesloten. Nochtans de woorden, die hij somwijlen met verheffing uitgalmt, zijn wel verstaanbaar te midden van een klankenvloed zonder samenhang treffend gelijk plotselinge ratelslagen bij het doffer dondergerommel van verre. Jacoba's hart bonst met pijnlijk geweld.
De muziek klonk voor mijn bewustzijn zóó zacht, dat ik alleen maar de Turksche trom hoorde, en dat klonk net alsof bij ons een dikke bromvlieg tegen het venster bonst. Toen ook dit schitterende schouwspel voorbij was, hield de keizer een lang gesprek met mij, waarin hij den vurigen wensch uitte, verder alle andere schepen der Blefuskuneezen in zijn macht te krijgen en het heele land te veroveren.
Uw tong kleeft aan het gehemelte, het hart bonst; ge zijt al spoedig in een bad van zweet; de knieën knikken; een gevoel van namelooze ellende overmeestert u en ge doet een duren eed nooit meer op een berg te klouteren. Maar ge moet nog naar beneden. Denk niet, bewoner der lage landen, dat u dit gemakkelijker zal vallen dan het stijgen.
Hij schijnt te willen zeggen: »Doe je gauw open of moet ik de deur intrappen?" De tik van den schuchtere klinkt bescheiden, aarzelend, vreesachtig mag ik of mag ik niet? Komt u iemand om een aalmoes vragen, dan hoort ge 't reeds aan dat vragend, klagend, smeekend kloppen, en een vertoornde, die je een standje wil schoppen, bonst tegen de deur.
Schielijk grijpt hij Suzes handen, drukt ze snel, en loopt naar zijn reiskoffertje. Suze's hart bonst onstuimig. Zij kan nauwelijks een geluid geven. Toch vermant ze zich. Hare wangen zijn vaal, perkamentkleurig bleek geworden; hare oogen alleen openen zich wijder, en vlammen. Zij treedt hem in den weg. »Ga dan naar den trein, maar eerst zeggen, waar je heen gaat!"
Hij snort en zweeft, als door hen meegetrokken, maar weldra blijft hij nog eens cirkelen en hangen en meteen kraakt en bonst alweer het boemm... boemm... boemm... en schijnt de lucht vol onzichtbare, schril loeiende en gierende monsters, die met razend en fluitend en stoomend en sissend geweld op de aarde neerbarsten. Kobeken en zijn vrouw zijn opgestaan.
Dan is het, of er vuur van den hemel valt; van 's morgens negen tot 's namiddags vijf uur kunt ge niet op straat komen, zonder dat de hitte, die van den doorgloeiden grond uitstraalt, u het gelaat blakert; uwe oogen worden verblind door de weerkaatsing van het felle licht op de witte muren; een warm fijn stof verdroogt en schroeit u mond en keel: ge snakt naar adem, en uw hoofd gloeit en bonst, ondanks de bescherming van uw met blauw gevoerden parasol.
O God, wat bonst mij het hoofd. O! o! mijn vader, bid! bid!" De zieke zweeg weder, en Van Guntheim hoorde den acteur met een onbedriegelijk gevoel van geloof en vertrouwen bidden: "Notre Père qui es aux cieux" en wat er volgde, maar veranderende het: "Geef ons heden ons daaglijksch brood," in: "Geef mijn dierbaar kind de gezondheid en mij mijn schat weder?"
"O, hierachter op 't Singel; jawel, wat buiten den wind," helpt de hospita: "Ik wou dat j'em d'r in hadt dokter; de ziekte is 'em wel duidelijk aan te zien." "Kan ik hierachter door den tuin op het Singel komen?" vraagt Philip terwijl zijn hart nog feller bonst voor een mogelijk Neen! Maar, God zij dank: "Welzeker;" klinkt het antwoord.
De kapitein Precious bevindt zich op de brug, de loods Bronder, die reeds zoo menig schip behouden binnenbracht, staat naast hem. Een groote golf nadert, bonst tegen het schip en gulpt over het dek. Als het water weggestroomd is, is de brug ledig. En de kapitein, èn de loods zijn verdwenen. 't Schip kreunt onder den woesten aanval.
Woord Van De Dag