Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 mei 2025
Hy sprak: »Een tijding droef en blij: »Ras keer ik naar mijn land. »Nu zeg my, Ellen! dierbre Maagd! »Van wat geslacht den naam gy draagt, »En 'k spoed my om uw hand." Zy bloost zy siddert zy ontzet Zy slaakt een droeve kreet; Zy meldt met diepe droefenis: »Ik weet niet wie mijn moeder is, »Noch hoe mijn vader heet!...." »Ik ben van onbetwijfeld bloed!"
En na drie maanden gaf zij de school er aan en ging terug naar haar eigen land en toen kwam de jongen van zijn gezwerf terug naar huis en bleef hier weer wonen. Vrouwen zijn de ondergang geweest van menigen goeden bokser, maar van hem zullen zij 't niet zijn. Hij bloost als een meisje, wanneer iets jongs in rokken een tweede keer naar hem kijkt of de eerste keer een beetje lang.
Op een van die mooie morgens, waarop de feestvierende natuur den mensch schijnt uit te noodigen, met haar in te stemmen, bereiken wij reeds om zes uur het station van den Peloponnesus, terwijl het Parthenon bloost onder de eerste stralen van de zon.
Maar Meta doet niets van dien aard; ze eet en drinkt en slaapt als een gewoon mensch; ze kijkt mij vlak in de oogen, wanneer ik over dien man spreek, en bloost alleen maar een klein beetje, als Teddy gekheid maakt over aanbidders. Ik verbied hem wel dat te doen, maar hij luistert niet zoo naar mij, als hij moest." "Dus denk je dat Meta niet van John houdt?" "Van wien?" riep Jo verbaasd.
Die schepseltjes zijn zoo kwaad niet, Marius. Zoo ge haar blijft ontvluchten en steeds voor haar bloost, zult ge een wild dier worden. Een andermaal ontmoette Courfeyrac hem en zeide: goeden dag, mijnheer de abt! Wanneer Courfeyrac hem derwijze had toegesproken, vermeed Marius acht dagen lang meer dan ooit zoowel de oude als jonge vrouwen, en Courfeyrac op den koop toe.
Vuurrood staat de halfnaakte fakkelzwaaier met zijn steile armen en achterover geworpen hoofd, vuurrood de dicht opeengedrongen drom mannen, haastig uit het donkere diep van het schip naar boven gerend om den eersten blik op de Indische kust, vuurrood aan weerszij van die smalle wig menschen de zee, waar het schuim, in lange lijnen schuins wegstrevend van den boeg, bloost als een strooisel rozen.
En om hem gezelschap te houden, komt zijn dochter binnen, stralend van vergenoegdheid. Zij, die er vroeger als een lelie uitzag, bloost nu als een roos.
Onafgebroken staart hij door het lorgnet zijn schoone aan; wel glijdt het glas nu en dan uit zijn oog door de glibberigheid van zijn huidplooien, maar telkens doet hij het instrument zijn plaats hernemen en onvermoeid tuurt hij naar 't knipoogend meisje. En zij! Zij bloost van warmte en verliefdheid.
Wat Guy betreft, hij stelt zich ruimschoots schadeloos voor zijn langdurige gedwongen afwezigheid, zoodat Dona de Alva bloost doch tegelijkertijd straalt van geluk en opnieuw bloost en fluistert: "Gij gij behoeft mij niet zoo herhaaldelijk te bewijzen, dat gij leeft. Ik weet nu wel, dat uw lippen niet die van een geest zijn."
Zijn statig voorhoofd bloost, omschenen met een kring Van stralen, die hun glans om 't rijzig lichaam spreiden, Dat, vonklende als een vuur, zich thands schijnt uit te breiden, En 't purper bleeken doet, dat om zijn schouders drijft, En slingrende in de lucht een golvend welf beschrijft. Zijn voeten raken thands geen grond, maar opgeheven Van de aarde, schijnt hy als een hemelgeest te zweven.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek