Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 mei 2025
Doch liever laat hij het oog zijner verbeelding gaan over de hoofsche vrouwen van name, om wier hoofd de stralenkrans der minne blonk.
"Attendez!" zei ie, "mijn pijp is vuil." Hij stond weêr stil. Johan met hem. Vogel bukte naar den grond, zoekend een stokje of een strootje of een verloren veêr. Het strand blonk nog altijd verlaten. Heel in de verte leek het wel of er menschjes liepen, donkertjes onder de ietwat al dalende zon.
Het haar een weinig opgemaakt, wat omgekleed in een elegante nachtjapon lag zij met de handen gevouwen op de deken, terwijl op haar gelaat een vreedzame verheerlijking blonk als een overgang van het aardsche tot het hemelsche, zooals bij een gestorvene, maar hier beteekende het de begroeting van een nieuw aangekomene, daar die van het afscheid eens vertrekkenden. Wederom werd zijn hart ontroerd.
Hij knielde voor haar neêr, waar zij stijfrecht, als bevrozen, op een stoel was neêrgezonken; hij verwarmde hare wederstrevende handen in de zijne, hij zwoer van neen ... Zijn eed klonk oprecht, eene waarheid blonk open op zijn gelaat, en zij geloofde hem ... Hij vroeg vergiffenis, zeide, dat zij er niet meer over denken moest, dat dat altijd zoo was ...
Hij bevond er zich wel bij, had schik in alles, maakte Trijntje nu zijn compliment over haar zilver, dat als spiegelglas blonk, bewonderde het fijn damasten tafellaken, dat den slag van Praag voorstelde en dat zeker al in menige aanzienlijke familie dienst had gedaan eer het in de linnenkast van het dorpslogement was terechtgekomen.
Op zijn hoofd droeg hij een platte muts waaronder zijn haren een halve voet lang over zijn oren hingen. Een gordel bracht de wijde vouwen van de kolder om zijn lenden en het gevest van een kruismes blonk aan zijn zijde. Daar hij een oog verloren had, waren zijn wezenstrekken niet zeer aangenaam.
Ik ga met onze jonge Gravin vertrekken, zij mag dit bloedig toneel niet zien." Breydel had gedurende deze rede niet het minste teken van toestemming gegeven; maar een hevige blijdschap blonk op zijn gelaat. Zodra de Dekens vertrokken waren, wierp hij zich om de hals van Deconinck en sprak, terwijl twee tranen over zijn wangen rolden: "Gij hebt mij uit de wanhoop gewekt, mijn dierbare vriend.
Reeds was de vrouw eenigen tijd, als slapend, op den steen blijven zitten; het kranke kindje had zich niet bewogen, en zij had het hoofd niet opgeheven; zelfs scheen zij niet meer te weenen, want er blonk geen water meer aan hare vingeren. Het was er in de kamer als in een graf, door dooden bewoond, en dat zich nimmer ontsluiten moest.
En al had Frits Jansen zijn vader niet ontmoet, het trouwe moederhart blonk hem tegen uit de oogen van tante Martje, en het schonk hem troost, moed en hoop, en volle vergiffenis voor de vreeselijke dwaling, die hem van de zijde der Boeren in de gelederen van Rhodes' aanhangers had gedreven. Doch toen anderhalf uur was verstreken, wilde moeder Jansen haar kind ook niet langer houden.
De oude priester met een kapje op het witte haar, dat blonk als zilver, trok zijn kleine gerimpelde handen van onder den met zilverstof versierden breeden kasuifel, waarop een gouden kruis prijkte, naderde den lessenaar en bladerde in het misboek. Stipan Arkadiewitsch kwam hem iets toefluisteren, gaf Lewin een teeken en trok zich terug.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek