Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 mei 2025
Cats zelf vond het nog al biezonder: in de oudste druk staat het met een mooi vignet, en een extra groot 'hoofd' boven de bladzij waar 't begint, en wordt op biezondere wijs onderscheiden ook door het bericht in de Tafel. Cats wilde prof. Barlaeus overhalen zijn Trouringh in het Latijn te bewerken.
Op de eerste bladzij daar leest ze: "Liedjes van Herman Donerie voor piano" en dan, met potlood er naast geschreven; "Prullen van een twaalfjarigen wildzang. Men dient te leeren lezen voordat men schrijft." Neen, Jacoba bedriegt zich niet; dit alles is van zijn hand. En dat onschatbare manuscript lag hier begraven en vergeten in een la dier kleine tafel!.... God, daar zwijgt het orgel!
Ik hoop dat ik mij niet te véél vrijheden zal hebben veroorloofd, en vraag vergiffenis voor de drukfouten. Ach, ach, ach! die drukfouten zijn een kruis! Ik wed dat er nog honderden in zijn die ik over het hoofd heb gezien! Maar ééne: die ik niet heb over 't hoofd gezien, en die mij meer dan alle grieft, staat op bladzij 160.
Het is maar een wensch, vriendlief! Ik heb de Opdracht tot het laatst bewaard. Het is wel tegen de orde; maar het zij zoo. Daar zijn zoovele lezers die een boek met de laatste bladzij beginnen, dat het bijna op 't zelfde neerkomt. October 1839. Zoo schreef ik voor zes maanden. Thans nog een enkel woord.
Het eerste, waar zijn aandacht zich bij bepaalt, is het gebed van Hanna, de moeder van Samuel. O, wat vindt hij dat mooi! Wat boeit hem heel die geschiedenis van Samuel en alles wat hij verder leest. Want hij blijft maar doorlezen, bladzij na bladzij. 't Is alles nieuw voor hem.
Men kan zich bedriegen; maar wanneer bij een aandachtige lezing van het bedoelde rapport, de overtuiging zich schier op elke bladzij aan ons opdringt: dat men tot een slotsom geraakte, geheel in strijd met een vooropgestelde of vroeger gevestigde meening, dan juist heeft die uitspraak, terwijl ze mede 't bewijs is van oprechte trouw, de grootste waarde.
Maar nu was het alweer, alsof Vader dwars door hem heen kon kijken. Hij ging op den jongen toe en zei streng: "Denk er nu om, dat je behoorlijk leest; want als we thuis komen, zal ik je elke bladzij overhooren, en als je wat overgeslagen hebt, kom je er niet gemakkelijk af."
Nou was 't hier om niet naar bed te gaan. Waar was ze gebleven? O ja, bladzij 52. Een nieuw hoofdstuk: Kassia, de getrouwe en vertrouwde. Nou eerst een hap in de boterham... Smakkend en lang kauwend over elken hap, om maar te rekken, die heerlijke gezelligheid, om te eten terwijl je las en je niet gestoord kon worden, begon ze weer aan den roman, bleef doorlezen en pikte de kruimels van 't bord.
Het boek, dat ik lezen wou, werd tegen den muur gezet: ik klom eerst de ladder op tot de bovenste treê, en begon, mijn gezicht naar het boek keerende, boven aan de bladzij, en zoo wandelende naar rechts en links, acht of tien pas ongeveer, naar de regel lang was, totdat ik een beetje onder de lijn van mijn oog gekomen was; waarna ik weer opklom, en aan de andere bladzij begon op dezelfde manier en dan het blad omsloeg, wat ik gemakkelijk met mijn beide handen doen kon, want het was dik en stijf als bordpapier en in de grootste folianten niet meer dan achttien of twintig voet lang.
Hoe zou 't afloopen met Céline? Ze was pas an de 52ste bladzij. Zou ze eventjes van achter kijken? Nee, jassus, schaap, werk nou door. Wat staken d'r oogen vanavond. Wacht, even betten. Zoo voelden ze frisscher.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek