Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juli 2025
Het salon van freule Bertha had bij avond dergelijke illuminatie zeer noodig.
Paul was daardoor op tante Bertha aangewezen, maar die zat ook herhaaldelijk te praten met Louis, haar rechter-buurman.... Zoo kon hij nu en dan een poosje stil zijn..., luisteren, door 't praten van de anderen heen, naar Annie's stem..., wat hem benauwde soms, tot stikkens toe.... Hij had een paar zeer moeilijke oogenblikken.
Bij de flikkering van dat kleine licht onderscheidde men op het groote wortelhouten theeblad met ebbenhouten rand een overvloed van zilver en porcelein, en daarachter, in een ruimen leunstoel, het beeld van freule Bertha, die door de invallende duisternis genoodzaakt was geworden, hare lektuur te staken.
"Mijnheer Kortenaer is te bescheiden," zeide freule Bertha, "om overluid te beweren dat jufvrouw Visscher hem niets weigeren kan." "Het is zeer edelmoedig van u, freule," antwoordde hij, "mij aldus uit de strikken mijner ondeugende nicht te redden. Doch ik geloof inderdaad niet, dat er reden bestaat om voor het mislukken van ons plan beducht te zijn.
Nou hadden ze 't over 'm, over Bertha... Je kon 't voelen. Nou waren ze 'm an 't beklagen... an 't bekla-a-age... En hij begon weer te grienen uit meelij met zichzelf en om zooveel hártelikheid van die goeie mense. As z'm nou maar niet hoorden, daarnaast 't stond zoo belabberd, as ze je hoorden huilen. Maar ze praatten met elkaar.
"Welk middel is dat?" vroeg Bertha ongeloovig. "'t Is heel eenvoudig, Edele Vrouwe; ik maak straks bij den uitval van de verwarring gebruik, om door de vijanden heen te breken. Dat zal mij zooveel moeite niet kosten en ongetwijfeld gelukken." "En wat denkt ge daarna te doen?" "Dat weet ik nog niet. Ik zal moeten handelen al naar de omstandigheden zich voordoen.
Ik vind niet veel plezier in het reizen!» «Ja, de kip is een verstandige vrouw!» zei pop Bertha. «Ik houd er niets van, bergen te beklimmen; want dat gaat maar op en dan weer neer. Neen, wij zullen naar de zandgroeve toe gaan en in den kooltuin rondwandelen!» En daarbij bleef het. Zaterdag. «Krijg ik nu sprookjes te hooren?» vroeg de kleine Hjalmar, zoodra Ole Luk-Oie hem in slaap gemaakt had.
Wie zou nu dapp're Bertha deren? De dienaar meesmuilt in zijn baard: "Die zwaardslag was een goudstuk waard!" Fulco zweeg. Daverende toejuichingen waren zijn deel. Doch Fulco lachte thans niet. Met den vinger naar Peer wijzende, die doodsbleek in den versten hoek eene schuilplaats zocht, riep hij: "En wilt ge weten, wie de schurk is, die dat feit durfde ondernemen? Daar staat hij!
Zij hadden ongeveer een half uur gereden, toen zij een drom van ruiters zagen naderen. "Dat zal uw Heer Vader met zijne gasten zijn, Bertha," zeide Gijsbrecht van IJselstein. "Ik denk, dat hij ongerust geworden is en u komt zoeken." "Ik denk het ook, hoewel ik mij die vrees niet begrijpen kan," antwoordde Bertha. Het vermoeden was juist.
"'t Is voor den Heer van Vianen te hopen, dat ik hem niet tegenkom, want dan zou ik hem mijne zwakheid eens laten voelen. Ik ga terstond, Edele Vrouwe, want spoedig zal het beleg het mij anders onmogelijk maken." Bertha stak hem eene zijden beurs toe, die gevuld was met geldstukken. Maar Fulco werd plotseling doodsbleek en trad verschrikt achteruit. "Wat is dat?" stamelde hij. "Is dat mijn loon?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek