Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 mei 2025
Han en Beerenstijn waren naar Den Haag, om 't aan z'n vader te gaan zeggen, "beroerde geschiedenis," bromde De Veer, "ze lagen zoo'n beetje overhoop met elkaar," en Eduard was met Gerard naar den burgemeester van Leiderdorp om de brieven af te halen, en de begrafenis te regelen.
Beerenstijn keek naar Go; ze liep door de kamer alle dingen op te nemen, als wilde ze van hen het geheim van hun bezitter te weten komen; ze staarde naar de gravures, naar de piano, naar z'n klok; en toen draaide ze zich opeens om naar Gerard: "Hebben jullie eigenlijk al 's op z'n slaapkamer gekeken?"
"Mag ik 't woord, praeses," drong Beerenstijn, "om te herinneren aan 'n uitspraak van Erasmus in "stultitiae laus", dat de grootste aantrekkelijkheid van de vrouw " "Meneer Beerenstijn, ik verzoek u de stemming niet te storen...." beval Han plechtig, maar Frieda viel levendig in: "Ik weet, wat je meent. Oppervlakkig is er iets vóór te zeggen.
Het was zeker, dat ze kennissen tegenkwamen: De Veer in 'n open bakje, met 'n bloem in z'n knoopsgat; Coba, die met mevrouw wandelde, Gerard of Beerenstijn of Hoefman. Han werd altijd gefloten, als ze langs z'n kamer kwamen, en dan liep hij mee op, tusschen hen in, en gewoonlijk kwam na 'n poosje 'n vierde en vijfde er bij.
"Nee, Hans," antwoordde hij zacht, en hij zag den wilden schrik in haar oogen zich even ontspannen, maar dadelijk, angstig weer, vroeg ze: "Wat is er dan? Is hij ziek geworden?" "Hij is al twee dagen zoek. Z'n juffrouw is 't vanmiddag bij Beerenstijn komen zeggen. Ze was eerst niet ongerust geworden, omdat-ie wel 's meer uitbleef; maar nu twéé dagen!" "Maar kan hij niet naar huis toe zijn?"
De vergadering liep geregeld en geanimeerd af; er was feeststemming in de lucht, de meeste jongens droegen mooie jasjes, behalve Beerenstijn, die altijd een grofgrijs colbertje aan had; bij de thee werden taartjes en bruidsuikers gepresenteerd, en in de pauze was er 'n groot bouquet voor Else gekomen van het dispuut.
"Ja, bij Leiderdorp," zei Gerard zacht. "Verdronken?" "Nee, 'n schot." 't Was, of ze onder water zakte, haar ooren liepen vol; Beerenstijn zei iets, dat ze niet verstond, en de kamer was in 'n nevel. Toen hoorde ze z'n stem, steeds duidelijker, vlak aan haar oor: "Niet flauw vallen. Niet flauw vallen. Hier, drink eens." Hij zette het glas tusschen haar klapperende tanden.
"Nu, de inleidster was er vóór, maar een heeleboel waren er tegen; en 't is afgestemd." "'t Helpt ook niets er over te praten," zei Beerenstijn kort. "Het huwelijk is 'n beroerde instelling;... maar zoolang de maatschappij blijft, zooals ze is, zie ik geen kans op verbetering." "Maar ik vind 't huwelijk geen "beroerde instelling," pleitte Go.
Ze bleven op de gracht heen en weer loopen, telkens inkijkend door 't raam, of hij er nog niet was, vingen Eduard en Lize, en Coba en Francis en Beerenstijn op, die allemaal belangstellend wilden komen vragen, zoodat er 'n lange rij voortdurend heen en weer trok onder groote belangstelling van de buren, daar ze in hun jeugdige luchthartigheid allemaal, behalve Han, zoo nu en dan de ernst van 't oogenblik vergaten.
"Het is niets," zei ze, terwijl ze op de canapé ging zitten. "Is 't zeker?" "Ja, er is 'n groot couvert in z'n zak gevonden aan mij geadresseerd." "O; wié heeft 'm gevonden?" Ze verbaasde zich over haar helderheid opeens. "Ik weet niet; er is getelefoneerd aan het politiebureau. We gaan straks nog 's hooren." Beerenstijn had in een hoek van de kamer iets in 'n glas water gemengd.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek