Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 juni 2025
Hij wilde geen uur langer op die ellendige kust blijven. Mevr. Weldon trachtte haar groot kind tot bedaren te brengen. Zij gaf hem de hoop dat hij den volgenden dag gelukkiger zou zijn, waarna allen zich in de grot begaven om er tot zonsopgang te slapen, toen Tom de opmerking maakte dat Negoro niet teruggekeerd was, hoewel de nacht reeds was aangebroken. "Waar zou hij zijn?" vroeg Mevr. Weldon.
Ik wil maar zeggen dat die oude vrouw gedurig huilde, en niet tot bedaren komen kon, omdat ze zoo ongelukkig was. Want, juffrouw, begryp eens, die onechte zoon was haar eigen zoon, en hy was ook 'n onechte zoon van dien baron. Uwe begrypt hoe de menschen daarmee inzaten ... omdat-i 'n onecht kind was, weet u, die nergens te-recht kon. En papieren had-i ook niet, en de moeder ook niet.
De meisjes waren over deze vraag zeer verontwaardigd en sloegen heftig op hare schilden. Siegrune echter, hoog gezeten op haar oorlogshengst, gebood haar te bedaren en zij zeide tot Helgi: "Wat meent gij? Wij hebben wel andere dingen te doen, dan met helden bier te drinken." Toen viel zij Helgi om den hals en kuste hem en zeide: "Helgi, hoor.
Daarop was Marianne's gevoel tusschenbeide gekomen en had een einde gemaakt aan allen geregelden samenhang. Een tijdlang rustte op Elinor de taak, haar droefheid te doen bedaren, haar ongerustheid te doen verminderen en haar verontwaardiging te bestrijden. De eerste vraag van Marianne's kant, die tot verdere bijzonderheden leidde, was: "Hoe lang heb je dit al geweten, Elinor?
"Why does he cry now!" riepen verbaasd de Engelsche. Maar al de andere slijters lachten en schaterden steeds luider om den Krommen Bulcke, die niet meer tot bedaren was te brengen, en nu volstrekt in zijn vuile, natte hand, de fijne hand van den heer poogde te drukken.
En hij wist niet, wie hem zijn vrouw had ontroofd of waar zij heen was gevoerd. Paganino vond haar zeer mooi; zij stond hem aan en daar hij geen vrouw had, wilde hij die altijd bij zich houden en zij, die eerst zeer schreide, begon zoetjes aan te bedaren.
Eerst begrepen wij geen van allen, wat hij bedoelde, en de meester begreep het ook niet. »Klaar?» vroeg hij. »Er zijn er duizend? Wat duizend?» »Meester,» zei Bob doodleuk, »ik heb de steentjes geteld, zooals u bevolen had. Er zijn er duizend.» Wij konden niet tot bedaren komen. Opeens gaf de meester het op, en begon ook hij te lachen, bijna even smakelijk als wij.
Hij vond het geval allervermakelijkst en was ten volle overtuigd, dat hij veel meer succes had gehad, dan hij met reden had mogen verwachten. Eindelijk kwam hij tot bedaren. »Wat zei je ook weêr?» vroeg hij. »O ja, die schoenmaker, hé? Nu ja, hij heeft me nog niet! Ik kan harder loopen dan hij.» »Nu, ik waarschuw je, want hij zal meer dan kwaad zijn.» »Och kom, dat zal zoo'n vaart niet loopen.
Daar was een geruime tijd noodig om Pols weêr tot bedaren te brengen; maar toen kon hij zich niet weêrhouden te zeggen: "Ik begrijp mij volstrekt niet, hoe zoo'n meisje met zulke lomperts reizen kan!" De vrienden glimlachten. "Maar hoe hebt gij zoo op eens de gevaren van het hoofd van onzen waardigen Pols afgewend?" vroeg Veervlug aan Van Aartheim.
"O God! wat zal het gevolg van dit alles zijn?" riep Amelia: "Mijnheer Huyck! in 's Hemelsnaam! Help hem toch aan 't bedaren." "Ga uw Heer oprapen," zeide Bos, terugkeerende, tegen Pieter: "of ik zal u denzelfden weg wijzen."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek