Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 mei 2025
De Mandayas zijn nergens te vinden: maar de drie toegezegde booten liggen nog altijd aan den oever gemeerd. Al mijne bagage is in die drie prauwen gepakt; ik zend de banca van don Basilio naar Davao terug, en ga op weg met mijne vier muchachos en mijn zoogenaamden tolk. Een mijl boven Babao neemt de Tagum eene andere rivier op, de Sahug genaamd.
"Gelooft u dat heusch?" vroeg Capitán Basilio vol belangstelling. "Ik verwacht", zeide Don Filipo, terwijl hij met dezen een blik verwisselde, "dat het dorp hem niet in den steek zal laten. Wij moeten niet vergeten wat zijn familie voor ons gedaan heeft, en wat hij nu voor ons doet. En als misschien de menschen in 't dorp uit vrees hun mond houden en zich niet roeren, dan zullen zijn vrienden..."
De "teniënte mayor" zat roerloos met strakke oogen naar den burgemeester te staren. "En wat wil de pastoor?" vroeg Capitán Basilio. "Och... de pater wil... zes processies, drie preeken, drie hoogmissen...en als er geld over is, de komedie van Tondo met zang tusschen de bedrijven." "Nu, dat willen wij niet!" zeiden de jongen en enkele ouden.
Ze gingen de beek over, die zacht murmelde. De dorens der bamboestengels, die in de modder van den oever waren gevallen, drongen diep in zijn naakte voeten. Basilio bleef niet staan, om ze te verwijderen. Tot zijn groote verbazing zag hij dat zijn moeder onder het dichte geboomte doorliep, en de houten deur openstiet, die het graf van den ouden Spanjaard aan den voet van den baliti-boom afsloot.
En omdat hij niet onder wilde doen in grootmoedigheid, stelde hij voor, zijn winst bij 't schaakspel op te geven. Doch Ibarra wilde daar niets van weten, en toen sloeg Capitán Basilio voor, dat Ibarra het geld voor de gerechtskosten zou gebruikten om er een onderwijzer aan de toekomstige school mee te betalen.
"Kom, mijnheer Ibarra!" riep Capitán Basilio, die wat heel vroolijk begon te worden, "we zijn nu al vijftien jaar aan 't procedeeren, en er is geen rechter van de audiencia die de zaak uitmaakt: laten we 's zien, of we 't schaakbord kunnen laten beslissen." "Onmiddellijk en met heel veel genoegen!" antwoordde de jongeman. "Een oogenblik, want de alférez wil afscheid nemen."
Zou 't niet duizendmaal beter zijn een schildering van onze eigen zeden en gewoonten op het tooneel te brengen, teneinde onze ondeugden en gebreken te verbeteren, en onze goede eigenschappen op den voorgrond te stellen?" "Juist! Juist!" herhaalden zijn aanhangers. "Hij heeft gelijk!" mompelden eenige oudjes peinzend. "Daar had ik nooit aan gedacht!" merkte Capitán Basilio op.
Het was de rijke "Capitán" Basilio, tegenstander van wijlen Don Rafaël, een man die beweerde dat sinds den dood van de heilige Tomas van Aquino de wereld geen stap vooruit had gedaan, ja dat, sedert het oogenblik dat die St. Jan van Lateraan verliet, de menschheid is begonnen achteruit te gaan.
Zijn ze de moeite waard?..." "Dat 's ook wat moois! Heb je 't niet gehoord? De boelik van Capitán Basilio tegen de lasak van Capitán Tiago. Volgens de regels van 't spel moet de lasak het winnen." "O de lasak! Ik zou ook wel willen wedden...maar laten we ons eerst verzekeren." Bruno maakte een gebaar van ongeduld, maar volgde zijn broeder.
Basilio liep haar achterna, en vreezende dat hij haar uit het oog zou verliezen, dacht hij daarbij niet aan de pijn aan zijn voeten. "Kijk 's hoe die jongen de krankzinnige naloopt!" riep een dienstmeisje, dat op straat was, verontwaardigd uit. En ziende dat hij doorging met haar te achtervolgen, nam ze een steen op, en wierp dien naar hem toe. "Daar, pak aan!" riep ze.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek