Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 mei 2025
"De 'padre cura' wenscht het!" herhaalde de burgemeester. "Ik heb den pastoor beloofd dat zijn wil zou gevolgd worden." "En waarom heeft u ons dan bijeengeroepen?" "Juist...om 't u te zeggen." "En waarom heeft u dat niet dadelijk gezegd?" "Ik woû 't zeggen, heeren, maar Capitán Basilio sprak toen, en ik...heb geen tijd gehad ... We moeten den pastoor gehoorzamen!"
Geen vogel waagde het de schaduw der twijgen te verlaten. Sisa bereikte ten slotte haar huisje. Ze ging naar binnen, stom, stil; ze liep er door heen, ging weer naar buiten, begon in alle richtingen te dwalen. Toen liep ze met een vaart naar het huis van den ouden Tasio, klopte aan de deur, maar de man was niet thuis. De ongelukkige keerde naar haar huis terug en begon op eens luidkeels Basilio!
"Heeft u gisterenavond verloren?" "Een beetje. Ik weet dat u gewonnen heeft... ik zal zien, of ik 't goed maak." "Wilt u de lasak laten vechten?" vroeg Capitán Basilio, terwijl hij naar den haan keek, en hem van den bediende vroeg. "Dat ligt eraan, als er op gewed wordt." "Hoeveel stelt u?" "Minder dan twee laat ik hem niet gaan."
Hebben die ons soms op hun feesten genoodigd? Ik tenminste heb nog geen enkele invitatie-kaart van hen ontvangen. En ik ben al oud, asjeblieft!" "De Romeinen wonen in Rome, waar de Paus is!" mompelde Capitán Basilio. "Nu begrijp ik het!" riep de oude zonder van streek te raken.
"Meneer," zeide hij tot hem, "ik ben dus nu meer dan een maand ziek geweest?" "Sedert dat we je flauw en vol wonden vonden liggen, zijn er twee maanden om. We dachten dat je sterven..." "God moge 't u vergelden. Wij zijn heel arm!" antwoordde Basilio, "maar nu het toch feestdag is, wil ik naar het dorp gaan, om mijn moeder of mijn broertje op te zoeken. Ze zullen wel ongerust om me zijn."
Hij die wist hoe zeer hij aangebeden en gevreesd werd, gedroeg zich ook als alle valsche goden: iederen dag werd hij wreeder, onmenschelijker en bedillender. Toen Sisa hem eens dat ze hem somberder dan ooit zag, raadpleegde over haar plan om Basilio koster te laten worden, ging hij voort met zijn haan te liefkoozen. Hij zei geen ja of nee, en vroeg alleen, of hij dan veel geld zou verdienen.
Sisa sloot de hut, en bedekte de weinige sintels met as, opdat ze niet uit zouden gaan. Basilio prevelde zijn gebeden, en legde zich te ruste bij zijn moeder, die geknield bad. Hij voelde zich huiverig. Hij trachtte de oogen te sluiten en dacht aan zijn broertje, dat dien nacht erop gevlast had bij moeder thuis te slapen en dat nu schreide en van vrees beefde in een donkeren hoek van 't klooster.
Ze keek hem in 't gelaat, en die bleeke trekken brachten een schok teweeg in de ingesluimerde cellen van haar brein, iets als een vonk gloorde op in haar geest, ze herkende haar zoon, en, een kreet slakend, viel ze op den bezwijmden knaap, hem kussend en omhelzend. Moeder en zoon bleven roerloos liggen. Toen Basilio weer bijkwam, vond hij zijn moeder bewusteloos.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek