Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 oktober 2025
Typisch was ze in elk geval: wat durfde ze hem veel te zeggen....: Als 'k niet zooveel van je hield, lieve jongen, dan, heusch, zou 'k me niet zoo om je bekommeren. Maar zooals jij doet, is 't niet goed, Max. Je bent ál te flirtziek, al te oppervlakkig in die dingen, die toch au fond zoo ernstig zijn.
Men vulle den pot met kouden azijn, en late hem, au bain marie, koken tot de paling gaar is; men zette er onder het koken een passend schoteltje op en make den pot later, als hij koud is, met eene blaas digt. Blaauwe karper.
De ceremonie die hij na zijn terugkeer uit Engeland zijn huwelijk noemde was niet anders, als een plechtige verzekering voor eenige vrienden afgelegd, Thérèse van dat oogenblik af aan als zijn wettige vrouw te beschouwen. E. et J. de Concourt, "La femme au XVIIIième siècle," blz. 296. O.a. Marc. de Girardin en E. Ritter.
Maar.... dat Grand Hotel.... Ik weet niet, dat Grand Hotel, 't is...." "Nee August, je moet me niet plagen. Beloofd is beloofd! Hoor eens, of we nu hier zijn of daar, dat scheelt je tout au plus veertig franken; we hebben het immers als ouwe luidjes berekend." "Ja kindlief, dat weet ik wel; maar toch...." August Helmond blijft nogmaals steken.
HILMAR. Nou, als ik op reis was door de woestijn en een waterput aantrof, zou ik mij ook niet lang bedenken om.... Au, die vreeselijke klarinet! R
"Au moment où je vous écris, un inspecteur de la police hollandaise se trouve
De Hofstad met haar leven »au grand ton", en hare thans meer en meer buitenlandsche, of meer bepaald op Fransche leest geschoeide vermakelijkheden, was zijn lust en ofschoon de jaren der jeugd al lang voorbij hij ontbrak nooit er een levendig deel aan te nemen. Op voornamen voet. Zijn zoon daarentegen was van gansch andere natuur.
Na den brief dichtgevouwen te hebben, bleef hij een oogenblik in gedachten, nam weder zijn portefeuille, opende ze en schreef met hetzelfde potlood op de eerste bladzijde deze vier regels: "Ik heet Marius Pontmercy. Men brenge mijn lijk bij mijn grootvader, den heer Gillenormand, straat Filles-du-Calvaire, No. 6, au Marais." Hij stak de portefeuille weder in zijn rokzak, en riep Gavroche.
"O! nu verwondert het mij niet meer dat gij goede vrienden met haar gebleven zijt, al heeft zij u afgewezen." "Zij heeft mij niet afgewezen. Zij heeft er voor gezorgd dat ik haar niet kon vragen! Het is hare gewoonte niet, de lieden een blauwtje te laten loopen. Daarom werd er wel eens gezegd, toen zij nog in de wereld verkeerde, dat niemand haar au sérieux nam.
Nee, dan voelde ze meer voor de geestige typeering van den aan Pierrot gepaarden harlekijn: "un vieux beau, qui passe sa soiree au cercle, sa journée a la bourse; qui a l'oeil encore vif, la jambe encore leste et qui dissimule ses rhumatismes et non ses vices...."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek