Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 juni 2025
Je hebt er geen begrip van, hoe dronken ik geweest ben! Och, zeg me nu asjeblieft je boodschap! Ze liet zich bewegen. Heel gelukkig. Hy was waarachtig in-staat geweest haar te streelen, maar deze ramp werd hem uitgewonnen, want ze begon: Ik ben 't Stakkervrouwtje, weetje, en woon achter de planken, by den molen, en Vrouw Claus is eigenlyk 'n nicht van me ... O goden, alweer 'n nicht!
Laat vijftig krijgslieden der Timbabatsjen onmiddellijk naar den canon afdalen; Humply-Bill en Gunstick-Uncle zullen hen vergezellen." "Ik ook mee!" verzocht Hobble-Frank. "Ik ook asjeblieft!" zei Droll. "Goed," antwoordde Winnetou. "Gijlieden rijdt ook mee. Gij gaat naar beneden, tot daar, waar de canon smal begint te worden, en legt u daar achter de rotsen in hinderlaag.
Plotseling voelt hij de hand van den inspiciënt op zijn schouder en hoort hij zich toefluisteren: „Asjeblieft, meneer Walten, de beurt is zoo dadelijk aan u.”
En z'n woorden ook niet: M'nheer, mag ze 'r asjeblieft byzeggen... Welnu, m'n jongen, spreek op! W
We zullen geen schrijver van je maken, zoolang je nog een eerlijk ambacht kunt leeren, of steenenklopper worden.« »Asjeblieft mijnheer,« zei Oliver. De oude heer lachte opnieuw om den ernstigen toon van het antwoord en zeide iets over een wonderlijk instinct, waaraan Oliver, omdat hij het niet begreep, weinig aandacht schonk. »En nu,« zeide Mr.
En toch heb ik, ik die tot u spreekt, juist dezen morgen een plan uitgedacht nu! asjeblieft, een plan van een mortier, dat de tegenwoordige oorlogsregelen wegblaast." »Waarachtig?" vroeg Tom Hunter, onwillekeurig denkende aan de laatste uitvinding van Maston. »Waarachtig!" antwoordde deze. »Maar wat geeft het?
De helpsters stonden verbluft van verwondering, de jongens van angst. »Wat?« vroeg de vader eindelijk met zwakke stem. »Mag ik asjeblieft nog wat?« herhaalde Oliver. De vader gaf Oliver een slag op 't hoofd met den potlepel, greep hem beet en schreeuwde luidkeels om den bode. De Regenten zaten in plechtige vergadering bijeen, toen Mr.
"Ik verlang ook niet meer, sir! Voor deze drie dollars krijg ik zóóveel brandy dat ik er mij wel dood aan zou kunnen drinken. Gij zijt een nobel gentleman. En mocht gij weer eens iets willen weten, kom dan asjeblieft bij mij, en ga niet bij een ander. Op mij kunt gij rekenen." Hij sloeg nog een vol glas naar binnen, en ging toen een eind verder in de schaduw van een groote baal liggen.
»De drommel zal dien bode halen!« zei juffrouw Mann, toen zij het welbekende gerammel aan het tuinpoortje hoorde. »Wat moet die nou weer zoo vroeg in den morgen? Wel mijnheer Bumble, wie kon denken, dat u daar was! Maar 't doet me plezier, echt plezier! Kom in de kamer mijnheer, asjeblieft.« De eerste woorden waren tot Suzanna gericht en de uitroepen van blijdschap tot Mr.
"Hier, pak aan," zei Dik, haar eenig kopergeld toestoppende, "'t is wel niet veel, maar ik heb niet meer. En als...." "Dank je wel, Dik, als alle menschen waren, zooals jij...." "Stil, niet danken, asjeblieft. Ik zal zien, wat ik voor je doen kan. In elk geval, die huishuur zal wel terecht komen. Bekommer je daar maar niet over. En nu ga ik verder; de regen is wat minder geworden."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek