Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 mei 2025
De jonge verloofde had zich wel is waar in hare vertrekken teruggetrokken; het was alles zoo haastig, zoo onverwacht gekomen. Zij liet zich trouwens de vleierijen der oude barones welgevallen, en luisterde naar de vriendelijke woorden van Army's moeder; toen werd zij zoo moede en sloot zich op in haar kamer.
"Ga gij maar eerst naar binnen, mijnheer de baron!" antwoordde zij koel, "Liesje zal wel volgen; ik heb haar eerst nog wat te zeggen, en gij zult ook nog velerlei met uw schoonvader te bespreken hebben." Zij trok het jonge meisje aan de hand mede naar haar kamertje. "Wij krijgen bezoek, tante," sprak deze; "Peter moet Army's moeder en Nelly met den wagen halen." "Goed, ik zal het zeggen."
Army's gezicht werd donkerrood. "Vergeef mij," sprak hij en ging naar de pianino. Hij opende die en sloeg een paar accoorden aan. "Ik bid u, speel niet!" riep Blanka, en hield weder de handen voor de ooren. Hij stond op. "Speel gij dan iets!" vroeg hij, "ik zou zoo gaarne wat muziek hooren; dat heeft voor mij altijd iets kalmeerends, iets verzoenends."
"Baron Frits dan," begon de oude vrouw met doffe stem, "de broeder van Army's en Nelly's grootvader, was Lisettes verloofde; zij hadden elkander in stilte het jawoord gegeven, niemand buiten mij wist er iets van. Baron Frits wilde eerst na zijne meerderjarigheid aanzoek doen bij Lisettes ouders, en met zijn broeder spreken; dan zouden zij een landgoed koopen.
Het meisje zag op en maakte zich los uit Army's armen. "Och, knor niet," smeekte zij zacht, "ik kon niet anders, tante," en stak de handen naar haar uit.
De liefelijke lach verdween van het schoone gelaat, en Sophie, hare kamenier, had een zeer ongemakkelijke gebiedster te bedienen. Eindelijk zat zij in haar nachtgewaad aan haar schrijftafel, en vloog de pen over het papier, terwijl de trekken om den mond bitter verdriet teekenden. In het woonvertrek beneden sloeg Army's moeder hare armen om zijn hals en staarde in zijne van geluk stralende oogen.
Zij zullen weder vroolijk zien, wanneer zij u tevreden weten aan Army's zijde, en dat ligt in uwe macht gij bemint hem, en gij weet: de liefde duldt alles, zij verdraagt alles, zij hoopt alles." "Dat is het rechte woord, oom," sprak zij met verhelderden blik en reikte hem de hand; "ik zal het tot waarheid maken. Vaarwel, oom! Ik kom morgen terug en -ach, lieve oom! Karel is veel smart bespaard!"
Daaraan is in het leven zooveel behoefte. Steek de lamp aan! Gij weet, er is nog veel aan Army's linnengoed te doen." Het slanke, nog een kind gelijkend jonge meisje verplaatste zich bijna onhoorbaar over den ingelegden vloer, en weldra verlichtte de lamp het vertrek, 't welk er nu nog aangenamer uitzag, daar de geheele inrichting, hoezeer ouderwetsch, zich door gezelligheid kenmerkte.
"Army, lieve Army," klonk het door snikken half verstikt terug; hij voelde een oogenblik haar kleine hand in de zijne; toen was zij verdwenen. Twaalfde Hoofdstuk. In het slot Derenberg was alles weder tot het eentonige leven van vroeger teruggekeerd. Na Army's vertrek was het zeer stil geworden in het oude slot. De nood sloop door de groote, ledige zalen en met hem de zorgen.
"Dan laat ik verzoeken, mij morgen een uur te bepalen, waarop ik met mijne verloofde een bezoek kan brengen," klonk het schijnbaar kalm; maar Army's oogen zagen de oude meid dreigend aan, wier blik met een uitdrukking bijna van haat op de jonge bruid rustte. Deze had zich onwillekeurig hoog opgericht; Nelly greep hare hand en streelde zacht hare wangen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek