Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 oktober 2025
Ha! in 't open veld, op leven en dood een kamp te wagen, dat wil de eerlijke Duitscher, maar tegen 't verraad...! Daar klinken twee, drie karabijnschoten. De oude man zinkt bewusteloos neer. De huzaar, die Antoine bij het moorddadige koord vasthield, heeft zijn plicht gedaan. Daar lag hij "der alte schwartzhosige Turco!"
Oude boomen verplant men niet meer, verontschuldigde zich de Verdierenpikker. Dagelijks komen er terug ... Antoine zegt dat het heimwee is, een soort ziekte.... Hoe is 't met den Kruier? Goed, denk ik. De Hollanders zijn toch nobel geweest ... zoo hulpvaardig ... zoo ... Ja, Snepvangers, maar ... Wat maar?
Hier ziet men hem, liggend op zijn doodkist, die door naakte kinderen wordt gedragen. De Oorlog, voorgesteld door een vrouw, schijnt met behulp van een kind bezig, de plooien te leggen van de vlag, waarin hij zal begraven worden. Antoine Manuel de Vilhena, Portugees van de afdeeling Castilië, werd tot Grootmeester gekozen bij den dood van Zondodari.
De oude Generaal trok zijn zeemlederen handschoenen aan, nam hoed en stok, groette en ging. Opgewekt wandelde Snepvangers naar de Torfbrug waar hij zijne vrouw moest afhalen. De oorlog zal lang duren, verklaarde hij een beetje ijdel. Wie zegt dat? vroeg Antoine uit de hoogte. Iemand die het weten kan... een vriend! Een vriend van u! Ja, Antoine, een Generaal! Een Generaal, wantrouwde Antoine...
Te Marseille toont men ons vóór het scherm opgaat een allerliefst kereltje. Ken je de fabel van buiten, vraagt Antoine hem. Ja, meneer. Goed zoo. Ga dan maar in den foyer zoolang wat spelen tot het je beurt is, dan laat ik je wel halen. Het tweede bedrijf is begonnen, het kind komt op en begint. Ach, pécaïre!
Blanche en Virginie moeten 't zeker wel weten dat ze "de bloemen van Monsieur Toulemaire" genoemd worden, want Gaspard en Antoine zeggen 't haar zoo dikwijls en o, ze zeggen haar nog veel meer, heel in vertrouwen, als ze 's avonds soms paar aan paar in den heerlijken omtrek dwalen.
Denis zal preeken; in groote troepen, wel zes duizend, zegt de burger van Parijs, trekken zij Zaterdags-avonds uit de stad, om zich een goede plaats te verzekeren, en overnachten op het veld . Ook aan den franciscaan Antoine Fradin werd te Parijs het preeken verboden, omdat hij hevig uitvoer tegen de slechte regeering. Maar juist daarom was hij het volk lief.
Wanneer Antoine de la Salle in Le Reconfort een edelvrouw wil troosten over het verlies van haar zoontje, weet hij niet anders te geven dan het verhaal van een knaap, die nog wreeder zijn jonge leven verloor, als gijzelaar omgebracht. Als overwinning der smart kan hij haar niet anders bieden dan de leer, om aan niets wat aardsch is te hechten.
Antoine hem snel in de rede vallend. Het was mooi, houd nu maar op. Het kind is daarover zeer ontstemd en gaat bedaard voort. De zaal giert het uit. Dat is te erg! Antoine ten einde raad, knijpt hem in de arm en fluistert: Als je nu niet gauw je mond houdt, kwajongen! Nee, ik hou m'n mond niet, pruilt de kleine. Ik heb de fabel geleerd, ik zal haar ook opzeggen. Er viel niets aan te doen!
Och dan is het goed, Antoine, besloot Snepvangers onverschillig, en nam nog een stukje van de borstkas, dan zullen ze wel gelijk hebben. Snepvangers, ik geloof dat het nu een goed oogenblik is om petrool-fondsen te koopen... die gaan stijgen, man! Hierdoor gaf de President het gesprek een andere wending, want hij ook was bevreesd voor de wetenschappelijke invallen van zijn zoon.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek