Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 oktober 2025
Dank, Snepvangers... ik heb nog over dat woord nagedacht... het was zoo boos niet bedoeld... alle fortuinen worden zoo opgebouwd... met arbeid schraapt men het niet bijeen... Antoine zal niet slechter zijn dan anderen... 't Is een van den nieuwen tijd, Miranda... 't is misschien wel woeker... maar Albertken en de kinderen zullen er later goed bij varen...
Daar valt niet over te klagen, verzekerde Snepvangers, maar Antoine, zei hij tot zijn schoonzoon, die juist binnenkwam, hoe kunt ge met zoo'n soldaat staan sjauwelen ... Dat is affaire, Papa ... Craen en zijn vrouw kwamen op dat oogenblik binnen. Al mijn kanarievogels zijn weg, Craen. Dat is tegenslag, meende Craen overschillig.
De straatjongen vroeg geen nadere verklaring en zeide: "Hier ben ik!" Beiden begaven zich toen naar de straat St. Antoine, waaruit Montparnasse was gekomen, zich haastig door de lange rij groentewagens slingerende, die op dat uur naar de markt reden.
De uitbuiting wordt erger, de loonen stijgen, maar de prijzen nog meer. Wordt het brood duurder, staat het werk stil, dan sterven hun scharen van honger; in 1753, meldt d'Argenson, stierven in één maand tijds in den faubourg St. Antoine 800 menschen van ellende. En toch is het lot der volksmassa's in de steden nog dragelijk, vergeleken bij dat der boeren.
Vluchtig omziende neemt hij nu zijn dierbare in den trillenden arm, en voelt met de andere hand of inderdaad het hart van dien braven oude niet meer slaat. Maar neen, hij is niet dood, de edele Toulemaire. "Virginie hij leeft! Moed, moed!" roept Antoine op gedempten toon.
Nogmaals bewonderde ik de voorzigtigheid, met welke die dieren hier gaan, en bevond, zoo als Antoine ons ook gezegd had, dat men best deed, van hun naar hunne eigen zin maar te laten loopen, houdende den toom echter zoodanig, dat men ingeval zij struikelden, ze eenigzins zou kunnen ophouden.
Hij herinnerde zich bij deze gelegenheid, dat hij voor eenige dagen bij een oud-ijzerkoopman een oude klok had gezien, waarop deze naam stond: Antoine Albin de Romainville. Hij was koud. Hij stookte het vuur aan. Hij dacht er niet aan het venster te sluiten. Ondertusschen verzonk hij in een soort van wezenloosheid.
Antoine vond het wilde stampen en smijten nuttig voor de lichamelijke ontwikkeling, en Antoine was de vader!... Niet alleen de vader van Albertken, maar van nog zes andere spruiten die net als zijn kanariejongskens, gaapten en piepten en leven in huis brachten.
Dit alles aldus bepaald zijnde, voerde Billings den waardigen Pinch in de vergaderzaal van den Senaat, en plaatste hem, met behulp van Cesar C. Antoine, als luitenant-gouverneur op den presidialen zetel. Binnen tien minuten was, onder leiding van Pinch, de vergadering geconstitueerd.
Het publiek trok reeds weg toen zij de geduldig-wachtende ouders vervoegden. Awel jongen, wat hebt gij Marieken toch zoo te vertellen gehad? wierp de loodgieter op. En in den donkeren nogal, plaagde Snepvangers die het minst argwaan had. Dat zal ik seffens bij Mariekens' ouders verklaren, zei de drogist gewichtig. Maar 't is al zoo laat, Antoine, wacht tot morgen. Neen Mama!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek