Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 oktober 2025
Nu loopt den weg eenklaps af, tot aan een steenen brug over de Gave liggende, eer men op de brug gaat, heeft men aan de regterhand eene bron, waar uit het frissche en heldere water aanhoudend in een' steenen bak loopt. Antoine noemde deze bron la Fontaine de halte, omdat men gewoon is om daar een oogenblik te rusten, en menschen en vee 'er zich door een' koelen dronk verfrisschen.
En Marieken ging trouwen zoohaast hij in den Gemeenteraad zou zetelen. Zijn kind ging zijn hhui verlaten, een eigen gezin vormen! Op haar beurt zou zij kinderen krijgen, misschien ziekten en tegenslag kennen! Maar Antoine was een goede jongen en kleinkinderen zouden een vreugd zijn voor hun levensavond. Madame was blij dat zij niet langer moest nadenken over Marieken.
Antoine ploos zijn geitenbaardje, zijn gelaat stond ernstig en zijn woorden klonken beslist en doctoraal. Het was verbazend vreemd voor Snepvangers en Craen die gretig luisterden, wat de dames niet deden. Marieken knikte telkens alsof zij het fijne van de zaak verstond. De zon wordt kleiner, verzekerde eens Antoine. Maar jongen wat ge nu zegt, schuddebolde zijn vader.
De echte Sinjoren zijn gebleven, misprees Antoine en at weer ongenaakbaar voort. Antoine heeft er bij ons den moed ingehouden, zei Madame Craen. Ja, bevestigde Marieken, want ik was bang toen het hier krioelde van soldaten ... de eerste nacht mochten de mannen niet in de huizen rond de Groote Markt blijven ... Mama is dan hier gebleven en Antoine met Papa naar de Melkmarkt gaan slapen....
Klein van gestalte en van zwakken lichaamsbouw, schijnt al zijn kracht te liggen in eene soort van vrouwelijke sluwheid. Antoine was sjouwer bij het Tolkantoor. Voor hij zich in de politiek begaf, kon hij met moeite zijn brood verdienen; maar aangezien hij een gouvernementspost bekleedde, vond hij zich den weg gebaand tot het publieke leven.
Doch, wát hij ook smeeken moge, er is geen genade voor de burgers die zich verzetten. Helaas! het zal Antoine niet meer baten of hij smeekt en klaagt en dreigt en vloekt, en tandenknarsend zich verweert, terwijl hij nu men hem terdege bindt tevens gedurig met wanhopigen blik naar zijn engel, zijn dierbare Virginie blijft omzien. En zij! O God, kan ze hier in deze kamer werkeloos blijven!
't Is niet veel, meende Snepvangers teleurgesteld, en dan moeten wij er ons nog niet ongerust in maken, wij hebben nog al den tijd... Laat ons maar liever gaan soupeeren in plaats van daar den kop mee te breken, stelde Madame Craen voor. De vrouwen hebben geen verstand van wetenschap, misprees Antoine. Neen jongen, troostte Snepvangers.
Een molecule, dat is de kleinste denkbare hoeveelheid stof die op zichzelf kan bestaan!... Toch iets meer, Antoine, toch iets meer, hield Snepvangers, rood van ontroering, vol, nu ben ik het niet akkoord. Ha, ik weet wat ge zeggen wilt, zegevierde de drogist, ge wilt zeggen dat wij een ziel hebben, dat wij redelijke schepselen Gods zijn! ...
Hier ziet men hem, liggend op zijn doodkist, die door naakte kinderen wordt gedragen. De Oorlog, voorgesteld door een vrouw, schijnt met behulp van een kind bezig, de plooien te leggen van de vlag, waarin hij zal begraven worden. Antoine Manuel de Vilhena, Portugees van de afdeeling Castilië, werd tot Grootmeester gekozen bij den dood van Zondodari.
Neen, zei Madame, dat zal hij niet... maar nu gaan wij slapen, Snepvangers, 't is veel later dan anders... 't Is toch allemaal tegengevallen, kloeg Snepvangers nog op den trap, en dan Antoine die niet tegen een vetkaarsken kan!... Wanneer het buiïg weer aankwam kon Snepvangers met Albertken niet meer geregeld gaan wandelen. Zijn dagen schenen hem langer.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek