Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 oktober 2025
Het was een meer ingetogen verzet; de mannen hielden eindelooze redenaties over de verkiezingen en de middelen om De Noodkreet overal te verspreiden; de vrouwen fezelden over het huishouden en over de menschen die rond hen zaten. Antoine en Marieken zwegen, luisterden aandachtig naar de muziek die versmolt met het geruisch der voetstappen van de rondwandelende meisjes over den kiezelgrond.
"Hedda Gabler", "Nora" en "Spoken", hetzij door #Duse#, #Agnes Sorma#, #Suzanne Desprès# of #Antoine# gedurende mijn "tournées" gespeeld, hadden steeds het grootste succes. Geen wonder, dat toen ik mij in 1903 te Christiana bevond, ik van verlangen brandde met den auteur dier beroemde stukken kennis te maken.
Onder deze spoken bevonden zich verscheidene priesters, de gewone bezoekers van dezen ouderwetschen kring, en eenige edellieden: de markies de Sass... secretaris van mevrouw de hertogin de Berry; de markgraaf de Val..., die onder het pseudoniem van "Charles Antoine" gelijkrijmende oden schreef; de prins de Beauf..., die hoewel nog tamelijk jong een reeds grijzend hoofd en een jonge, geestige vrouw had, wier scharlakenrood fluweelen, laag uitgesneden kleederen met gouden snoeren deze sombere wereld verschrikten; de markies de C... de E..., de man die het best van geheel Frankrijk de verschillende graden van wellevendheid kende; de graaf de M..., een goed man met een welwillende kin; en de ridder de Port-de-Guy, steunpilaar der bibliotheek van de Louvre, het zoogenaamde koninklijke cabinet.
En de anderen....? O God, hier ben ik om te zeggen wat hun lot werd of worden zal. Ga nooit meer naar den Steenenburg! De takken zijn er niet hoog, neen, maar toch ... O, ga er nooit meer heen, in Gods naam, nooit!" Blanche klemt zich aan den roekeloozen dierbare vast, en smeekt hem dat hij haar niet meer verlaten zal. "En Antoine....?" krijt een andere vrouwenstem.
Ik heb maar altijd een goed glas wijn gedronken, bekende Craen, zoo heb ik mij recht gehouden ... Maar 't gaat alles ordelijk, verzekerde Antoine. Er zijn nog geen duizend menschen in de stad, zuchtte Madame Snepvangers. Wel wat meer, Mama, wel wat meer! 't Zal niet veel zijn, Antoine. Ik zou nog wel eens willen gaan zien naar het huis van ... Ik ga mee, zei Craen,
Snepvangers liet Craen gerust aan zijn zoon over en onderbrak Antoine niet in zijn betoog over eetbare en vergiftige paddenstoelen. Zoohaast de taart aangesneden was kon Snepvangers zich niet langer intoomen. Hij dronk in een teug zijn wijnglas leeg, want zijn keel was droog en hij had het gevoel alsof hij zelf een aanspraak moest houden.
Bij het eerste bedrijf bleef de zaal tamelijk koel, men verbaasde zich over den inhoud, bij het tweede hadden wij echter gewonnen spel. Nu men geen onbehoorlijk gegeven te zien kreeg, waarop de meesten gerekend hadden, zonder het waarschijnlijk te willen bekennen, boeide weldra de ernstige uiteenzetting van het drama, dat overigens door Antoine en de zijnen meesterlijk gespeeld werd.
President Grant handhaaft doorgaans zijn creaturen: maar zelfs President Grant heeft moeten erkennen, dat het door den rechter Durell, op verlangen van Antoine, uitgevaardigde bevelschrift niet alleen onwettig was, maar ook eene "grove fout." Toch werd dit onwettig bevel gehandhaafd, en werd de grove fout tot het einde doorgezet.
Stadssergeanten hielden aan beide zijden van den boulevard deze twee eindelooze, zich in tegenovergestelde richting bewegende rijen in orde, en zorgden, dat niets hun dubbelen loop hinderde; deze twee rijen rijtuigen rolde de een naar Chaussée d'Antin, de andere naar de voorstad St. Antoine.
Antoine wees mij op de hoogte in het verschiet een paal, die hij zeide op de grensscheiding tusschen Frankrijk en Spanje te staan. Nu begint het 'er eerst regt woest uit te zien: hier slingert de weg tusschen ontzaggelijke brokken rots , op en onder elkanderen liggende, door.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek