Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 oktober 2025
Welk een arbeid moet het niet gekost hebben, om hier een' weg, hoe dat hij dan ook is, door te maken; en het is wel te vreezen, dat men dien arbeid, indien het mogelijk is, nog zal moeten hervatten; zijnde het maar al te waarschijnlijk, dat 'er nog meêr van boven neder zal storten. Ook komen 'er, volgens het zeggen van Antoine, nog dikwijls stukken afrollen, vooral bij het smelten der sneeuw.
Een amusement, Papa!... Ik zou het aanzien als een vaderlandsche plicht.... De nieuwe tijd, jongen.... Ik begrijp het wel.... De Generaal heeft het mij uitgelegd.... Ha, de Generaal, wrokte Antoine. Het leven ging zijn gang en de menschen bekommerden zich haast nog uitsluitend om het eten. Soms, als het gebonk der kanonnen luider daverde dan naar gewoonte, besloop hen wel een heimelijke vrees.
De scalawags hebben niets te verliezen dan hunne huid, en zij dragen wel zorg, die niet bloot te stellen. Wat geven Kellogg en Packard, Antoine en Pinchback er om, of de nationale rijkdom toe- dan wel afneemt? Voor ons hangt alles af van de handhaving van vrede en orde.
Het meisje ziet op; doet een poging om te spreken, doch haar tanden klemmen opeen; haar oogen draaien onbestemd; een zachte kreet ontsnapt aan haar doodsbleeke lippen, en nevens het lijk.... zoo meent ze, van haar dierbaren vader zinkt ze machteloos neer. Een rassche wending op de hem wel bekende slingerpaden bezijden de villa, had Antoine zooeven aan 't oog van zijn vervolger ontrukt.
Op aanbeveling der liefdezusters en van den pastoor bezorgde mijnheer Madeleine den ouden man een betrekking als tuinier in een vrouwenklooster in de wijk St. Antoine te Parijs. Eenigen tijd later werd de heer Madeleine tot maire benoemd.
'k Heb het altijd gepeinsd, bevestigde Snepvangers diepzinnig, de zomers worden korter. De zon wordt dagelijks ouder, orakelde Antoine die zich door geen onderbreking liet afleiden, de zon neemt af en verliest in warmte. Precies zooals ik gedacht heb, zei Snepvangers, deed een zware haal aan zijn sigaar en blies kwaadaardig een rookwolk op.
Antoine maakte van alles wapens; al wat de burgeroorlog de maatschappij naar het hoofd kan werpen, kwam er uit; 't was geen gevecht, 't was het toppunt van woede; uit de karabijnen, waaronder eenige donderbussen, werd met brokjes plateel, kleine beentjes, koten, knoopen, zelfs met rolletjes van beddetafels geschoten, die, van koper zijnde, zeer gevaarlijke werptuigen vormden.
Nog één ruk, en hij sleurt de teedere jonkvrouw die zulk een furie werd, van zich af; zij smakt met het hoofd tegen den muur der vestibule. Antoine, ofschoon vastgebonden, kent zich zelven niet meer: "Satan de l'enfer!" gilt hij wanhopend, op 't zien van den vreeselijken gruwel aan zijn liefste gepleegd.
Het is eene onbeschrijfelijke gewaarwording en een geheel eigensoortig genoegen, een vriend uit verre landen, na langdurige scheiding, weder te zien. Ik heb het eens in vollen nadruk gesmaakt. Geheel onverwacht trad er mij een onder de oogen, dien ik voor toen ruim vijf jaar met vele tranen had vaarwel gezegd, en van wien ik sedert maar weinig had vernomen. Het was Antoine van Constantinopel.
De kinderen, sprak Antoine lijzig, de kinderen zullen later fier zijn het bombardement te hebben meegemaakt... Vooral de zuigelingen, onderbrak Snepvangers ongeduldig, ik laat mijn vrouw niet in dat gevaar,... Saluut! Hij was zeer verbolgen en dacht niet eens na dat hij zijn gewone schuwheid tegenover Antoine had afgelegd.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek