Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juni 2025
Wel nee, andwoordde hij, geen kwestie van, zóo koud was 't niet. En Jozef nam afscheid om in de club te gaan dineeren. De heer de Stuwen bedankte hem hartelijk voor het ritje. Hij had veel genoten van de buitenlucht. Maar men moest Mathilde haar gang maar laten gaan, dat goede kind! Dien avond was Mathilde vol bizondere teederheid voor haar vader.
Hoe kan je nu zoo spreken?, vroeg hij, ons leven begint nu pas goed en je denkt om te sterven! Ik voel dat ik heel goed van-nacht kan sterven, andwoordde zij. Toen werd ook hij vreeselijk zenuwachtig, beiden in de kinderlijke aandoening van den hevigen toestand: nee, nee, dat kan niet! zeî hij hard, en hij zoende fel haar gezicht, haar aan haar schouders vattende.
Wat blijft de modder op dat nieuwe soort zand lang liggen, zeî ze, als in gedachte, zonder hem aan te zien, de oogen naar de Hoogstraat. Ja, andwoordde hij, zonder haar weêr te durven aanraken, ze hadden daar nooit meê moeten beginnen. Toen zeiden ze geen van beiden een woord meer. Mathilde keerde zich om en drentelde door de kamer haar zakdoek met de handen vervouwende.
Wel neen, andwoordde hij, hoe kon ze er aan denken, er kwam nooit een vrouw Ik heb zoo'n groot vertrouwen in je, verzekerde ze hem wel, ik weet niet hoe het komt, maar ik heb zoo'n groot vertrouwen in je, dat ik eigenlijk maar weinig jaloersch ben. Hierna ondervroeg zij hem, met een ontzachlijke nieuwsgierigheid, naar zijn levens-inrichting van vóor hun huwelijk.
In de pauze zeî een van hen, bij die gedachte gebracht door het hooren van de muziek, dat die muzikale avondjes nu wel gedaan zouden zijn bij Jozef. Ja, andwoordde hij, zoolang als Mathilde niet beter is, dat begrijp-je. Er werd verder weêr over Mathilde gesproken; een lichte ironie trilde in de rooyige gezichten.
Jongen, jongen, wat ben jij toch 'n degelijk mensch ... en dan na een jaar of zes zoo vijf kleine springertjes om je heen ... heel plezierig nie-waar? Je bent tóch altijd zoo'n liefhebber van kinderen! O, waarom niet, andwoordde Jozef, al sjouw je wat voor dat je trouwt, daarom kan je later toch wel een goeye huisvader zijn. Ja, en je leeft op 't oogenblik ook heel bedaard, dat is waar.
Misschien heeft uw bediende de andere invitaties vergeten te ... te ... te doen, zeî meneer Ster, die juist naast mevrouw van Borselen stond, verlegen, daar zij geen van beiden een woord spraken. Maar, meneer Ster, andwoordde Mathilde, u schijnt geen groote gedachte van ons dienstpersoneel te hebben. Frits heeft de briefjes rond gebracht nietwaar Jô?
Wie zich niet zoo gemakkelijk liet vinden, was Gijsbrecht van IJsselsteyn. »Dat ware schande!" andwoordde hy op Borsseles aanzoek: »wanneer ik den Grave van Holland mijn huis ruimde, daar ik Maarschalk van 't Sticht ben , en de Bisschop mijn rechte Heere is. 't Bracht my oneere, zoo ik dat toestond des weiger ik, er moge van komen wat er wil!"
Andwoordde zij hem dat er nog niets gebeurd was, dat zij niet wist wat te doen, dat zij nadenken, dat zij zien zoû, dan drukte hij haar hand, leî zich zachtzinnig bij haar voortdurend aarzelen neêr, maar zag haar aan met een vaste hoop in den blik, dat zag zij duidelijk.
Jozefs oogen werden warm, Marie hoestte en keek vóor zich uit met de bedeesdheid der wangen. Is ie heel zoet geweest deze keer? vroeg Jozef terwijl hij gauw hevig keek naar Marie en daarna Felix bij zijn kinnetje pakte en hem aanzag met elders denkende oogen. O ja, meneer, andwoordde Marie, ook schuin naar Felix ziende, heel zoet, is 't niet, Fik?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek