Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 november 2025
Toen hij zich wederom bij den Amerikaan gevoegd had, deed hij hem evenwel plotseling de volgende vraag, die deze moeilijk had kunnen verwachten. "Hebt u van nacht geen Portugees ontmoet, mijnheer Harris, die zich Negoro noemde?" "Negoro?" antwoordde Harris op een toon van iemand die niet begrijpt wat men wil zeggen. "Wat is er dat voor een, die Negoro?"
"En is dat nu het geheele geheim?" vroeg Dick Sand. "Dat is 't geheele geheim," antwoordde Mevrouw Weldon, "'t Is zeer eenvoudig, als alles in de goochelkunst. Bij de afwezigheid van den Amerikaan, zou Munito niet meer Munito geweest zijn.
Van dien dag af merkte ik, niet zonder ongerustheid, dat de verhouding van Ned Land tegenover den kapitein hoe langer hoe slechter werd, en ik nam mij voor de handelingen van den Amerikaan van nabij gade te slaan. De ijsbank. De Nautilus had zijn vaart naar het Zuiden ongestoord weer voortgezet; het schip volgde den vijftigsten meridiaan met verbazende snelheid.
"Ja!" mompelde ik, "wij zullen weten te sterven." De Amerikaan hield met zijn werk op, maar een twintigmalen herhaald, een verschrikkelijk woord deed mij de oorzaak van het rumoer kennen, dat aan boord van den Nautilus heerschte. Het was niet op ons, dat haar bemanning het gemunt had! "De Maalstroom! de Maalstroom!" werd er geroepen. De Maalstroom!
Om half zeven kwam Ned Land in mijn kamer, en zei: "Wij zullen elkander vóór ons vertrek niet terug zien. Om tien uur is de maan nog niet op, daarom zullen wij dan van de duisternis gebruik maken; kom dan in de sloep; Koen en ik wachten u daar." Daarom ging de Amerikaan de deur uit, zonder mij tijd te gunnen om te antwoorden.
»Gij hebt een groot aantal van onze zeelui in dienst, zoowel bij de marine als bij de koopvaardij," zeide onze commandant. »Ja," zeide Green, »en er is geen gevaar, dat wij er te kort zullen komen, daar gij voor ons prest." »Wij voor u pressen?" vroeg kolonel F ; »hoe meent gij dat?" »Uwe presgangen," zeide de Amerikaan, »bezorgen ons het volk.
"En," voegde Passepartout er bij, "dat zou juist zijn wat de heeren der Reform-club hopen. Binnen vier dagen zullen wij te New-York zijn. Welnu, zoo mijn meester in die vier dagen zijn waggon niet verlaat, dan kunnen wij hopen dat het toeval hem niet tegenover den verwenschten Amerikaan zal brengen! Wij moeten dus een middel vinden om dit te voorkomen."
Alles wat hier evenwel medegedeeld kan worden is, dat de eene, de oudste, Engelschman, en de andere, de jongste, Amerikaan was. Vraagt men of wij de plek kunnen aanduiden, waar de doodonschuldige herkauwster haar laatste bosje gras gegraasd had? Niets gemakkelijker dan dat.
Aankomst van Peter Iwanowitsch Tolstoi, den vader van Walerian, den man van mijne zuster. Hij kwam in een chambercloak in de ontvangkamer; wij begrepen niet waarom, maar hoorden later, dat het was omdat hij in het laatste stadium van tering verkeerde. Een andere indruk. De aankomst van zijn' broeder Feodor Tolstoi, den bekenden Amerikaan.
Peters kon nu niet langer tegenspreken; hij voer woedend tegen Green uit en zeide, dat hij losgelaten had, wat nooit aan een Engelsch officier had moeten erkend worden; dat het waar was; dat Amerika op ons stelsel van pressen als het plechtanker van zijne zeevaart nederzag; maar dat het hem leed deed, dat dit gewichtige geheim door een Amerikaan bekend was gemaakt.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek