Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 november 2025
Korten tijd na mijn vertrek uit Luxor werd nog een koningsgraf ontdekt door den heer Theodoor Davis, een Amerikaan die een bekend Egyptoloog is en die zijn winters doorbrengt met archeologische onderzoekingen.
Wij sliepen bij de goudmijnen van Yaquil, geëxploiteerd door zekeren Nixon: een welopgevoeden Amerikaan, aan wiens vriendelijkheid ik gedurende mijn vierdaagsch verblijf in zijn huis veel verschuldigd ben. Den volgenden morgen reden wij naar de mijnen, die eenige leagues ver bij den top van een hoogen heuvel zijn gelegen.
Spreek voor mij alleen en in mijn naam, als gij wilt." "Maar ik ontmoet hem zelden; zelfs mijdt hij mij." "Een reden te meer hem op te zoeken." "Ik zal hem ondervragen, Ned." "Wanneer?" vroeg de Amerikaan aandringend. "Zoodra ik hem ontmoet." "Mijnheer Aronnax, wilt gij dat ik hem ga opzoeken?" "Neen, laat mij begaan; morgen ...," "Vandaag," zei Ned Land.
Tom gaf dit mes aan Dick Sand, die het nauwkeurig bekeek en het eindelijk aan den Amerikaan toonde, met de woorden: "De inboorlingen zijn ongetwijfeld niet ver meer!" "Inderdaad," antwoordde Harris, "en toch...." "Toch?...." herhaalde Dick Sand, die Harris strak aankeek. "We moesten nu zeer dicht bij de hacienda zijn," hernam Harris aarzelend, "en 'k weet niet...."
De ongelukkige zou in tweeen worden gescheurd. Ik snelde hem te hulp; maar de kapitein was mij voorgekomen. Zijn bijl verdween tusschen de beide verschrikkelijke kaken, en Ned Land, op wonderdadige wijze gered, sprong overeind en stak zijn harpoen in het drievoudig hart van het monster. "Ik was u dit nog schuldig," zei de kapitein tot den Amerikaan; Ned boog, zonder te antwoordden.
"Maar het moet een langdradig en moeilijk werk zijn," zei de Amerikaan, "om de parels volgens grootte uit te zoeken." "Neen, mijn vriend. Dit geschiedt door middel van elf verschillende zeven, die met een afwisselend aantal gaatjes doorboord zijn. De parels, die in de zeven met 20 tot 25 gaatjes blijven liggen, zijn de beste.
Nabij den oever staan eenige wel gebouwde woningen, te midden van een soort van plantage, die door een lagen steenen muur is omringd. Wij treden een dier woningen binnen, en worden ontvangen door een ouden Amerikaan, waarschijnlijk een voormalig matroos, die van een walvischvaarder is gedeserteerd; de man is bijna evenzoo getatouëerd als de inlanders.
Zij hadden aan niemand gezegd, wie zij waren en vanwaar zij kwamen; maar daar zij een goeden prijs voor hun overtocht betaald hadden, vroeg niemand en wel het allerminst de scheepsgezagvoerder, die een echte Amerikaan was, hen iets.
Het was een Amerikaan, een oud bankroetier uit de Vereenigde Staten, die zes maanden te voren in Californië was gekomen en thans reeds bezitter was van een fortuin, die op een millioen francs geschat werd. Onder de gasten bevonden zich onderscheidene officieren van de Amerikaansche armée en vloot. Het diner had ten gevolge van de vele toasten en redevoeringen tot laat in den avond geduurd.
"Goed zoo, mijnheer Aronnax," antwoordde de Amerikaan, wiens tanden zoo scherp als een bijl schenen te zijn, "maar ik zal zelfs een tijgerrib eten als er geen ander viervoetig dier op dit eiland te vinden is." "Vriend Ned maakt ons bang," zeide Koenraad.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek