Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juli 2025
Verwondring houdt Apollo in den hemel, En 't licht dat dezen damp doorvloeit, niet anders Dan van de rozen die een bron aanstaren Doorzichtge tint het water vult, ontstroomt Uw machtge Zuster. Ja, ik voel 't Wat is er, Zuster? Gij zijt zoo bleek. *PANTHEA.* O hoe veranderd Zijt gij! 'k durf u niet aanzien, ik gevoel Maar zie u niet. Ternauwernood doorsta ik De straling van uw schoonheid.
VALENTIJN. Maar zeg mij, kent gij mijn jonkvrouw Silvia? FLINK. Die, waar gij zoo op staart, als zij aan tafel zit? VALENTIJN. Hebt gij dat opgemerkt? die meen ik, ja. FLINK. Neen, heer, ik ken haar niet. VALENTIJN. Wat? kent gij haar door mijn aanstaren en toch kent gij haar niet? FLINK. Is zij niet verbazend leelijk, heer?
In Denemarken, op een van die groene eilanden, waar de beukenwouden ruischen en de vele hunebedden ons aanstaren, was een arme knaap geboren; op klompen was hij de deur uitgegaan; aan zijn vader, die op de marinewerven werkte, had hij het middagmaal in een ouden, verschoten omslagdoek gebracht; dit arme kind was echter de trots van zijn land geworden, hij wist uit marmer voorwerpen te houwen, waarover de geheele wereld verbaasd stond , en juist aan dezen was de eervolle taak opgedragen, uit klei een heerlijk, schoon beeld, voor het gieten in metaal te vormen, het standbeeld van hem, wiens naam zijn vader eenmaal als Johann Christoph Friedrich in zijn bijbel schreef.
Toen ze terugkeerde naar den molen, zag ze bij de brug de brandnetels staan, die even, stijfjes, bogen, en die, toen ze zagen dat het meisje hen bleef aanstaren, hun sierlijkste houding aannamen. Zij vond de brandnetels heel mooi, zooals ze daar schuin over 't beekje hingen; maar ze voelde niet de begeerte in zich opkomen, hen te plukken.
Zij schreide niet en sprak geen woord ze kon enkel het uit haar armen verbannen kind met een verwilderden, ontzetten blik aanstaren, vreezend, dat haar verstand deze groote smart niet zou kunnen verwerken. Toen de morgen eindelijk was aangebroken, stond zij op en zei met vermoeide, treurige stem: "kom kind, wij zullen fee Goed-Hart gaan opzoeken; ik zal je voorspraak bij haar zijn."
Javert bleef eenige minuten onbewegelijk deze opening in de duisternis aanstaren, hij aanschouwde het onzichtbare met een strakheid, die oplettendheid geleek. Het water bruiste. Eensklaps nam hij zijn hoed af en legde hem op den kant der kade.
Lodewijk antwoordde slechts met enkele woorden op deze en dergelijke toespraken, welke ik tot hem richtte: en, geene de minste gedachte voedende, dat ik tot Amelia in eenige betrekking stond, bleef hij haar gedurig aanstaren, lonkte en knipoogde, en scheen haar door zijdelingsche wenken te kennen te willen geven hoe onaangenaam hem de stoornis was, welke ik in hun tête-a-tête had aangebracht.
Waarschijnlijk; want Marie bloosde bij mijn aanstaren; die blos mishaagde mij, Marie werd links; als kind was zij het nooit. Eensklaps sprong de jagthond die mij herkend had, vertrouwelijk tegen mij op, en raakte met de voorpooten haar kleed aan. "Fi donc, Amy!" riep zij. "Heeft het beest Fransch geleerd?" vroeg ik. "Mijnheer!" zeide Marie voor de derde maal, en zag Mama aan.
Zoodra wij plaats genomen hebben, legt de koetsier de zweep op de paarden, en voorwaarts gaat het! Wij rijden weg, onder de eerbiedige begroetingen en huldebewijzen van de saamgestroomde dorpelingen, die met verbazing de rijtuigen van den zoon des konings aanstaren en ons natuurlijk voor zeer hooge personages houden.
Volgens de kerkelijke wetten had mijn heiligschennis mij den ban, ja den dood doen verdienen; doch onze Heilige Moeder is lankmoedig en genadig: zij begeerde den dood des zondaars niet: zij schonk mij vergiffenis: zij verwierf die ook voor u." Zonder een woord te uiten, bleef zij hem aanstaren, in afwachting van hetgeen er volgen zoude.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek