United States or French Guiana ? Vote for the TOP Country of the Week !
Και προτρέπει τον Οιδίποδα μόνος του πηγαίνων εις τους Δελφούς να μάθη αν πιστώς ή όχι ανεκοίνωσεν ο Κρέων εις τας Θήβας τον χρησμόν της Πυθίας. Ο Οιδίπους, εν τούτοις, απειλεί εναντίον του γαμβρού του θάνατον. Κατά την διάρκειαν της φιλονικίας έρχεται επί της σκηνής η βασίλισσα Ιοκάστη, σύζηγος του Οιδίποδος, αδελφή του Κρέοντος.
Γιατί του παίρνουν το μυαλό μ’ όσα του λένε. Αλλ’ επειδή είν’ αδύνατο να κατορθώσω με συμβουλές τον άνακτα να μεταπείσω σ’ εσένα που κοντύτερα είσαι, Απόλλων, ικέτισσα ’γώ έρχομαι στεφανωμένη με δάφνης κλώνον και παρακαλώ σε, εις τον χρησμόν κάποια καλή να δώσης λύσι. Γιατί φοβούμεθα όλοι μας που ξιπασμένον τον βλέπομεν, ως τρέμουνε οι ναύτες πάντα, βλέποντας να ξιπάζεται ο καραβοκύρης.
Περί δε του Επικούρου, όταν ηρωτήθη υπό τινος τι πράττει εις τον Άδην ο φιλόσοφος, εξέδωκε τοιούτόν τινα χρησμόν• Μολυβδίνας έχων πέδας εν βορβόρω κάθηται .
Οι Δωριείς, άμα πληροφορηθέντες ότι ο φονευθείς χωρικός ήτο ο βασιλεύς Κόδρος, και ότι ο κατά τον χρησμόν όρος της επιτυχίας των εματαιώθη, απηλπίσθησαν και ανεχώρησαν, αι δε Αθήναι εσώθησαν. Μεγίστη είναι, παιδία μου, επρόσθεσεν ο γέρων, η δύναμις του καλού παραδείγματος!
Λέγουν δε ότι ο Αλκμέων ο υιός του Αμφιαράου πλανώμενος μετά τον θάνατον της μητρός του έλαβε χρησμόν παρά του Απόλλωνος να κατοικήση εις την γην εκείνην, διότι είπεν ο θεός ότι δεν θα ελυτρούτο από τους φόβους του, εάν δεν εύρισκε διά κατοικίαν μέρος τι το οποίον, ότε εφόνευσε την μητέρα, ούτε υπό του ηλίου εβλέπετο ούτε απετέλει μέρος της γης, της οποίας όλον το άλλο μέρος είχε μιάνει διά του εγκλήματος του.
Η ευγενής βασιλόπαις Άγραυλος, συναισθανομένη σφοδρόν τον έρωτα της πατρίδος, γενναίως αποφασίζει να εκπληρώση τον ειρημένον χρησμόν, και να θυσιάση αυθορμήτως την ζωήν της προς σωτηρίαν της κινδυνευούσης πατρίδος. Αναβαίνει λοιπόν επί της Ακροπόλεως των Αθηνών, και εκ του ύψους αυτής αφόβως κατακρημνίζεται, όπως διά του θανάτου της δώση ζωήν και νίκην εις την φίλην πατρίδα της.
Τοιαύτα είπε προς τον Σακέρδωτα ο Γλύκων και εις το τέλος του έδωκε τον εξής έμμετρον χρησμόν, καθότι εγνώριζεν ότι ήτο οπαδός του Λεπίδου• Μη πείθου Λεπίδω, επεί οι λυγρός οίτος οπηδεί . Διότι καθ' υπερβολήν εφοβείτο τον Επίκουρον, όπως προ— είπα, ως αντίτεχνον και εχθρόν της αγυρτείας του. Είς δ' εκ των Επικουρείων, όστις ετόλμησε να τον ελέγξη επί παρουσία πολλών, διέτρεξε μέγαν κίνδυνον.
Ο ύπνος ήτον άνευ ονείρων, όλα τα όνειρα του τα είχεν αφαιρέσει η εγρήγορσις. Μόνον ενδομύχως εις το βάθος της συνειδήσεώς μου, μία φωνή, ήτις ωμοίαζε με χρησμόν, ηκούσθη αμυδρώς να ψιθυρίζη· «Ύπάγε, ανίατε, ο πόνος θα είναι η ζωή σου . . . » Εξύπνησα. Εσηκώθην και έφυγα. Ησθανόμην αγρίαν χαράν, διότι η Αγία δεν είχεν εισακούσει την δέησίν μου.
Η Ιοκάστη θέλουσα να καθησυχάση και πάλιν τον Οιδίποδα, τον προτρέπει, όπως δυσπιστή εις τον Απολλώνιον χρησμόν° του φέρνει μάλιστα και παραδείγματα επικυρώνοντα την ιδέαν της ότι οι χρησμοί δεν επαληθεύουν πάντοτε. Ο Χορός αποδοκιμάζει την βλασφημίαν της Ιοκάστης. Εύχεται μάλιστα να τιμωρήση ο Ζευς την απιστίαν, η οποία υποσκάπτει αυτά τα θεμέλια της θρησκείας.
Και μήπως το θηλυκόν άλογον δεν είναι ωραίον, που και ο θεός μέσα εις τον χρησμόν το επήνεσε; Τι θα απαντήσωμεν, καλέ Ιππία; Άλλο τίποτε ή θα ειπούμεν ότι και το θηλυκόν άλογον είναι ωραίον, όταν βεβαίως είναι ωραίον; Διότι βεβαίως πώς είναι δυνατόν να τολμήσωμεν να μη ομολογήσωμεν ότι το ωραίον είναι ωραίον; Ιππίας. Πολύ ορθά ομιλείς, Σωκράτη μου.
Λέξη Της Ημέρας