Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 29 Μαΐου 2025
Όσους δε Βαρκαίους εξηνδραπόδισαν τους έστειλαν εις τον βασιλέα, ο δε Δαρείος τοις παρεχώρησε κώμην τινά της Βακτριανής διά να κατοικήσωσι. Και ούτοι ωνόμασαν την κώμην ταύτην Βάρκην, ήτις και μέχρι της εποχής μου κατωκείτο εις την Βακτριανήν.
Τοιαύτα στοιχειώδη μηχανήματα, ξύλινα επίσης, &είχον ειδεί πλείστα!!& και παρά τας όχθας του παραρρέοντος και διχάζοντος την Στενήμαχον ποταμού «Τοπαπάτζιες» δε καλούμενα, διά λέξεως ποιητικής, εις την αισθηματικήν εκείνην και αλησμόνητον Ελληνικήν κώμην της Ανατολικής Ρωμυλίας, την ενθουσιώδη, την υπερήφανον και φιλοπάτριδα, κλπ.
Η φήμη μυριόστομος σαλπίζει δυνατά τον θρίαμβον της Συριανής εις της Αζόφ την κώμην, και ήρχισαν τα σχόλια και τόσα χωρατά, και ο καθείς επρότεινε και την σοφήν του γνώμην. Κ' εγώ με φόβο έλεγα πως κάτι θα μου γίνη, πως τώρα πια ο έμπορος καλά θα μου της βρέξη, μα πάλι — τι υπομονή και πόση καλοσύνη! — τα τρόπαιά μου έμαθε, και δεν μου είπε λέξι.
Εις την Μεσοποταμίαν το τέως μικρόν φρούριον και κώμην Δάρας μετέβαλεν εις πόλιν μεγάλην και φρούριον πρώτης τάξεως καθ' όλους τους κανόνας της τότε τέχνης. Και τρίτην πόλιν εις την Μεσοποταμίαν παρά τα Περσικά μεθόρια, την Ράβδο, ατείχιστον και εκτεθειμένην εις επιβουλάς εχθρών, ωχύρωσε και υδραγωγείον εντός αυτής κατεσκεύασε.
Μέχρι τινός είχεν αποσπασθή εκ της διανοίας του Μάχτου η επί τη απουσία της Αϊμάς μέριμνα. Αλλ' άμα εξελθών, ανεμνήσθη ότι ώφειλε να φροντίση περί τούτου. Ήρχισε δρομαίως να βαδίζη επί της οδού της αγούσης εις την κώμην. Ότε προέβη πολλά βήματα, είδε συρροήν λαού, ανδρών, γυναικών και παίδων, αποφράττουσαν την δίοδον παρά τινα μάνδραν. Ετάχυνε το βήμα.
Ήδη αι τέσσαρες θυγατέρες της Γερακούλας είχον συναθροίσει τα φύλλα των συκαμινεών· επλήρωσαν τους σάκκους αυτών, θέσασαι αυτούς υπό τας πλατάνους κάτω εις το ρεύμα, ίνα μη μαρανθώσι τα φύλλα, και ανέμενον να κλίνη η μεσημβρία, και ούτω με την δρόσον επανέλθωσιν εις την κώμην. Ο καύσων ήτο αφόρητος. Ο άνεμος είχε παύσει.
Αλλ' όμως το πράγμα, όπως συνέβη, ηδύνατο να το εκλάβη ως απατηλήν οπτασίαν, διότι η γραία εκείνη πρώτην και τελευταίαν φοράν ώφθη, ουδ' είξευρέ τις πόθεν ήρχετο και πού διηυθύνετο, ουδέ την είδεν έκτοτε ανθρώπινον όμμα είτε παρά την ακτήν, είτε εις την κώμην, είτε παρά την συνοικίαν των αλιέων.
Εάν οι μνηστευόμενοι δεν συνεφώνουν, ο νόμος διέταττε να επιστρέφεται το αργύριον. Ήτο δε επιτετραμμένον και από άλλην κώμην να έλθη όστις ήθελε και ν' αγοράση.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν