Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 28 Ιουνίου 2025
Μάγια από 'δω, μάγια από κει. Φοβερόν πράγμα! Εμάγεψα, λέγει, το παιδί μου, εγώ . . . — Είνε πειρασμοί, καπετάνιο μου! Διώχνε τους. — Εγώ τους διώχνω, αλλ' αυτοί έρχονται πάλιν. — Καταδίωξέ τους!
Είναι δε ο λόφος ούτος των Χαρίτων δασώδης, ενώ όλη η άλλη προλεχθείσα Λιβύα είναι γυμνή δένδρων, και από την θάλασσαν μέχρις αυτού είναι διακόσια στάδια. Μετά τους Μάκας έρχονται οι Γίνδανες.
Από τα καθέκαστα, που έρχονται κατόπι για να γεννήσουνε στην ψυχή του ακόλαστου Γνάθωνα το φόβο για ό,τι έκαμε, βγαίνει το νόημα — χωρίς να υπάρχη ανάγκη κι από λόγια για να δειχτή — ότι ο συγγραφέας φανερώνει την αποστροφή του σε κάτι τέτοιες ακολασίες των συγκαιρινών του. Το επεισόδιο έχει φυσικά το ηθικό συμπέρασμά του.
«Οι Σάμιοι»· — και εσκορπίσθησαν Των απίστων αι φάλαγγες. — Α, τι, ω δειλοί, δεν μένετε, Να ιδήτε, αν το σπαθί μας Κοπτρόν ήνε; Έρχονται, πάλιν έρχονται Χαράς ημέραι, ω Σάμος· Το προμηνύουν οι θρίαμβοι Πολλοί και θαυμαστοί, Που σε δοξάζουν. Νήσος λαμπρά ευδαιμόνει· Ότε η δουλεία σε αμαύρονε, Σ' είδον· άμποτε νάλθω Να φιλήσω το ελεύθερον Ιερόν σου χώμα.
Πλήθος αυλάκια αφρόδροσα, οπ' έρχονται από τα κεφαλόβρυσ' απάνου κι οπ' αυλακώνουν εδώ κ' εκεί ολούθε τα πλάγια εκείνα, ξύπναγαν στα πατήματα του λιθοφορτωμένου κόσμου και με τα τρυφερά τους μουρμουρητά έλεγες ότι τόνα ρωτάει τάλλο, νυσταγμένο το μαύρο ακόμα, για το ξαφνικό εκείνο και παράωρο ποδοβολητό του λαού.
Εκ δε των Σκυθών όσοι έρχονται εις αυτούς, διαπραγματεύονται δι' επτά διερμηνέων και επτά γλωσσών. Μέχρι των Αργιππαίων λοιπόν είναι γνωστός ο τόπος· μακρύτερον όμως, ουδέν δύναται τις να είπη ακριβώς, διότι τέμνουσι την χώραν όρη υψηλά τα οποία ουδείς υπερβαίνει.
Και το κυριώτερον, εκείνο διά το οποίον ακριβώς αρχίσαμεν την συζήτησιν μας, δηλαδή τι πράγμα είναι άραγε η επιστήμη, φοβούμαι μήπως αυτό μείνη ανεξέταστον, διότι διαρκώς μας έρχονται πατινάδες από λόγους, εάν έχη κανείς καιρόν να τους ακούη.
Αι δε περιστεραί μετά δειλής ταχύτητος κροτούσαι τας δύο πτέρυγάς των έρχονται την εσπέραν να χωθώσιν εις τας αντρώδεις του βράχου κρύπτας αισθανόμεναι την ερχομένην νύκτα. — Δεν θα μας έλθη κανένας παπάς, έκραξεν εν τη ερημία εκείνη ποιμήν τις με την έρρινον και οξείαν ως από σουραυλίου φωνήν εκείνην, ην δημιουργεί τοσούτον φυσικώς εις τους ποιμένας το βουνώδες αυτών έργον.
Χαρά 'ς τον όπου 'ς αγκαλιαίς δροσολογιέται τέτοιαις, Χαρά 'ς τον που μ' αθάνατα τέτοια φιλιά κοιμάται!... — Βάρε, Στρατή, τα πρόβατα κι' ανέβαστα 'ς τη ράχη. Και μη σουράς παράωρα, μη τραγουδάς τη νύχτα, Γιατί ξυπνάει ο Δράκοντας 'ς της ποταμιάς τα δέντρα, Ξυπνάει της βρύσης το Στοιχειό και του βουνού η Νεράιδα, Και της σπηλιάς η Μάγισσα κ' έρχονται και μας πνίγουν.
ΑΓΓΕΛΙΑΦΟΡΟΣ Αρχόντισσα καλή μου, δεν με γνωρίζεις, αλλ' εγώ ποια είσαι το γνωρίζω· φοβούμαι ότι κίνδυνος σου έρχεται μεγάλος. Ενός ανθρώπου ταπεινού την γνώμην άκουσέ την εδώ μη τύχη κ' ευρεθής! Να πάρης τα μικρά σου και φύγετε! Είμαι σκληρός να σε τρομάζω τόσον, αλλά θα ήτο φοβερόν χειρότερα να πάθης,... και σ' έρχονται χειρότερα! — Θεός να σε φυλάξη! Δεν μένω περισσότερον, Φοβούμαι!
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν