Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 27 Ιουνίου 2025
Εις τοιαύτην ευρίσκετο «πνευματικήν διάθεσιν», όταν εξερράγη η επανάστασις του 1848. Η Γένουα, εις την οποίαν διέμενεν, επολιορκήθη, εβομβαρδίσθη. Οι κάτοικοι προσέφυγον εις τα υπόγεια. Εις την κάβαν του Ελληνικού προξενείου κατέφυγε με πολλούς άλλους και ο Ροΐδης.
Έσκαπτον μετά σθένους και προθυμίας· αι αξίναι έλαμπον διά μίαν στιγμήν άνωθεν των κεφαλών και κατέπιπτον αλληλοδιαδόχως επί της γης· τα σκωπτικά λόγια και οι γέλωτες διεσταυρόνοντο μεταξύ των· ήρχισε μετά μικρόν σιγά, σιγά δειλόν, περιπαθές το τραγούδι κ' αίφνης η πατριωτική καρδία Κεφαλλήνος, θλιβομένου διά τα άδικα παθήματα της πατρίδος του από τους Άγγλους, διά τον δουλικόν και προδοτικόν χαρακτήρα τινών πατριωτών, εξερράγη εις θλιβερόν κατ' αυτών παράπονον: — Ανάθεμα σε Παναγή, Ιούδα και προδότη, που πήγες και μας πρόδωκες τον δόλιον Αναγνώστη!. . .
Ο θρόνος, και η τράπεζα, και η βασιλεία, και αι πολλαί μοναί, δεν είνε επί της γης. Και τότε πάλιν η ταραχή του πνεύματός Του εξερράγη, ωμίλει περί εκείνων τους οποίους είχεν εκλέξει, αλλ' όχι περί όλων αυτών. Μεταξύ της ευλογημένης συντροφίας εκάθητο είς όστις εφείλκυε κατάραν επί της ιδίας κεφαλής του.
Τούτο επωφελήθη ο Σουρμελής και επί ικανήν ώραν έπλεεν ούτως ώστε μεταξύ της «Ενώσεως» και της φρεγάτας να παρεντίθεται το «Ιζεδίν» και επομένως η φρεγάτα δεν ηδύνατο να πυροβολή. Δεύτερον βλήμα του ελληνικού εξερράγη εντός του «Ιζεδίν», όπερ εξηκολούθησε να πυροβολή αστόχως.
Διότι, εφ' όσον χρόνον προΐστατο της πόλεως εν καιρώ ειρήνης, εκυβέρνησε μετριοπαθώς και ασφαλή διεφύλαξεν αυτήν και εις μέγιστον βαθμόν δυνάμεως την προώδευσεν επί των ημερών του, και ότε ο πόλεμος εξερράγη, αυτός πάλιν είχε προΐδει την σπουδαιότητα του. Επέζησε δε δύο έτη και τρεις μήνας, και αφού απέθανεν εγνώρισαν σαφέστερον την ακρίβειαν των υπολογισμών του.
Ο λαός, ο οποίος ήκουεν άφωνος, εξερράγη αίφνης εις ατελεύτητον λαίλαπα επευφημιών: Και ο Απόστολος Πέτρος έψαυσε με τας δύο χείρας την κεφαλήν του την πολιάν και τρέμουσαν και έκραξεν εν τη ψυχή του: — Κύριε! Κύριε! Εις ποίον άνθρωπον παρέδωκες την αυτοκρατορίαν του κόσμου! . . . Και ανάγκη να νικήσωμεν εν τω ονόματί Σου, ημείς, οι άοπλοι!
Τι λοιπόν; Κατά την εκτίμησίν Του δεν ήσαν καλλίτεροι από τους εθνικούς και τους λεπρούς; Τούτο ήτο το μη περαιτέρω, το οποίον δεν ημπορούσαν να υποφέρουν εκ μέρους ενός συμπολίτου των, τον οποίον ήθελον να βάλουν εις την ιδίαν τάξιν με τον εαυτόν τους· και εις τας λέξεις ταύτας η συνεχομένη μανία των εξερράγη.
Μετά τινας ημέρας νέον άγγελμα θα έφερεν εις αυτόν την απόφασιν του θανάτου. Ο Πετρώνιος ήκουσε την είδησιν απαθής και γαλήνιος. Έπειτα είπε: — Θα φέρης εις τον κύριόν σου έν πολύτιμα» δοχείον, το οποίον θα σου δοθή κατά την αναχώρησίν σου. Ειπέ εις αυτόν, ότι τον ευχαριστώ ολοψύχως, διότι κατ' αυτόν τον τρόπον θα δυνηθώ να προλάβω την απόφασιν. Και εξερράγη εις γέλωτα.
Πριν δε συνομολογηθή η οριστική ειρήνη, εξερράγη πάλιν ο πόλεμος το 549 και διήρκεσεν επτά ολόκληρα έτη. Αλλά το στάδιον του αγώνος δεν ήτο πλέον η Μεσοποταμία, αλλά αι παρά τον Καύκασον χώραι. Ο Βελισάριος δεν μετέσχε του νέου πολέμου, ο οποίος μετά πολλάς μεταβολάς της τύχης απέβη κατ' ουσίαν υπέρ του Ιουστινιανού.
Ευλόγως λοιπόν εξερράγη το πλήθος εις επευφημίας και χειροκροτήματα, οίων ουδέποτε ηξιώθησαν εις το θέατρον ούτε ο Ρόπας, ούτε ο Μάριος, ούτε ο Φασκίνης, ουδ' αύτη ίσως η Μαλιβράν. Ταύτα αντήχουν ακόμη, ότε ύψωσε το ξίφος ο έχων το προσταγμα αξιωματικός, ήστραψαν τα τουφέκια και δέκα σφαίραι ετρύπησαν το στήθος του καταδίκου.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν