Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 16 Ιουνίου 2025
Ο Iωνάθαν ανοίγουν υπερμέτρως τους μικρούς του οφθαλμούς, προσεπάθει ως γελωτοποιός να γελάση. Ουδέν ανοητότερον από την αξίωσιν ότι το σώμα ανήκει εις την αιώνιον ζωήν. Αλλ' ο Αΰλος είχε κύψει εις το άκρον του τρικλινίου, με το μέτωπον κάθιδρον, το πρόσωπον πράσινον και τας παλάμας επί του στομάχου. Οι Σαδουχαίοι προσεποιούντο ότι είχον συγκινηθεί πολύ.
Και να υβρίζεται ούτω υπό γλωσσών και καλάμων ασεβών Εκείνος όστις έφερεν εις φως την Ζωήν την αιώνιον και την Αθανασίαν! Ο έσχατος των ηλιθίων, ο βαναυσότατος τον κακούργων, εβάδισαν εις το ικρίωμα άνευ τρόμου και στεναγμού, και πολλοί απονενοημένοι και θηριώδεις φονείς ανέβησαν στερρώ τω ποδί την κλίμακα, και προσέβλεψαν απτόητοι προς το ωρυόμενον πλήθος.
ΜΑΚΒΕΘ Πού είναι; 'χάθηκαν; — Αυτή η κολασμένη ώρα με μαύρα γράμματ' ας γραφή 'ς του Χρόνου το βιβλίον 'ς αιώνιον ανάθεμα! — Συ εκεί έξω, έλα! ΛΕΝΩΞ Αυθέντα τι επιθυμείς; ΜΑΚΒΕΘ Ταις Μάγισσαις, ταις είδες; ΛΕΝΩΞ Δεν είδ', αυθέντα, τίποτε. ΜΑΚΒΕΘ Δεν 'πέρασαν εμπρός σου; ΛΕΝΩΞ Όχι αυθέντ', αληθινά, δεν είδα!
Η παραγωγή τοιούτου απείρου υλικού, και μετά το αιώνιον έδικτον του Αδριανού, καθίστα αναγκαίαν νέαν κατάταξιν συστηματικήν των νόμων, και τοιαύτην νέαν κατάταξιν και συστηματοποίησιν επεχείρησε και ο νομοδιδάσκαλος Γρηγοριανός κατά τον τρίτον αιώνα και ο Ερμογενιανός κατά τον πέμπτον αιώνα.
Για έναν άλλονα όμως λέει μονάχα πως ένας του λόγος θα μείνη «ως αιώνιον μαρτύριον της αμφιβόλου φιλοπατρίας του». Ήθελα να μάθω, έτσι, από ξερή περιέργεια, γιατί ο κ.
Ο κίνδυνος δεν έλειψεν, ενόσω είν' ανάγκη να πλύνωμεν την δόξαν μας εις τα νερά του δόλου και πάντοτε να έχωμεν κ' οι δυο το πρόσωπόν μας ως προσωπίδα της καρδιάς, διά να μας την κρύπτη. ΛΑΙΔΗ ΜΑΚΒΕΘ Άφες τ' αυτά! ΜΑΚΒΕΘ Ω! την ψυχήν έχω σκορπιούς γεμάτην! Κι ο Βάγκος και το τέκνον του ακόμη ζουν, το 'ξεύρεις; ΛΑΙΔΗ ΜΑΚΒΕΘ Αιώνιον συμβόλαιον με την ζωήν δεν έχουν! ΜΑΚΒΕΘ Τα πάντα δεν εχάθηκαν.
Η ομιλία περιστρέφεται επί του εξής ζητήματος: «υπάρχει εντός ημών έτερον τι, εντελώς διάφορον και διακεκριμένον του ημετέρου σώματος, όπερ μετά τον θάνατον τούτου επιζή αυτού και παραμένει αναλλοίωτον και αιώνιον;». Τούτο δ' αποτελεί και το πρώτον και μεγαλύτερον του διαλόγου μέρος.
Και ο Χριστός είπεν, όπως είχεν ακούσει η Φραγκογιαννού να της εξηγή ο πνευματικός της, ότι όποιος αγαπά την ψυχήν του, θα την χάση, κι' όποιος μισεί την ψυχήν του, εις ζωήν αιώνιον θα την φυλάξη.
Λοιπόν, δεν κάμνω κ' εγώ τον θυρωρόν του διαβόλου. — Μου είχεν έλθει 'ς τον νουν ν' ανοίξω την θύραν του εις ένα από κάθε συντεχνίαν, απ' εκείνους οπού πηγαίνουν εις το αιώνιον πυρ μέσα από των ανθών τον δρόμον. Να με, να με! Έφθασα! Μη ξεχνάτε τον θυρωρόν, παρακαλώ. ΜΑΚΔΩΦ Πάρα πολύ θα ήργησες, καλέ μου, να πλαγιάσης, και δεν σου έκαμνε καρδιά το στρώμα σου ν' αφήσης.
Αποφασίσας άρα να μη υστερήση, ήλθε τρέχων, πνευστιών, εύθυμος, με τρόπον όστις εξέπληξε πάντας τους ιδόντας, και γονυπετών προ των ποδών του Ιησού εφώνησε: «Διδάσκαλε αγαθέ, τι ποιήσω ίνα ζωήν αιώνιον κληρονομήσω;»
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν