United States or Mayotte ? Vote for the TOP Country of the Week !
ΑΡΓΓΑΝ Θα το κάνη, αλλοιώς θα την κλείσω στο μοναστήρι. ΤΟΥΑΝΕΤΤΑ Σεις; ΑΡΓΓΑΝ Εγώ. ΤΟΥΑΝΕΤΤΑ Καλά. ΑΡΓΓΑΝ Πώς! καλά; ΤΟΥΑΝΕΤΤΑ Δε θα την κλείσετε σε κανένα μοναστήρι. ΑΡΓΓΑΝ Δεν θα την κλείσω σε κανένα μοναστήρι; ΤΟΥΑΝΕΤΤΑ Όχι. ΑΡΓΓΑΝ Όχι; ΤΟΥΑΝΕΤΤΑ Όχι. ΑΡΓΓΑΝ Πολύ αστείο είν' αυτό. Δε θα κλείσω την κόρη μου στο μοναστήρι, αν θέλω; ΤΟΥΑΝΕΤΤΑ Όχι, σας λέω. ΑΡΓΓΑΝ Και ποιος θα μ' εμποδίση;
Και ευθύς έκαμα να κλείσω αυτήν την μηχανικήν κασσέλαν εις ένα μου μαγαζί, και την εφύλαγα ωσάν ένα θησαυρόν. Ακολούθησα λοιπόν να χαίρωμαι με τους φίλους μου έως που αποτελείωσα όλην μου την περιουσίαν.
Κατόπι βρέθηκα στρωμένος σε μέρος που με το φως ενός φαναριού με κοιτάζανε, με ψάχνανε, μ' έδεναν, κ' ύστερα ύστερα βυθίστηκα, και πια δεν έβλεπα τίποτις, δεν άκουγα τίποτις. Πρέπει ακόμα δυο λόγια να πω, πρι να κλείσω την ιστορία μου.
Γιατί να μη βρεθώ κ' εγώ 'ς το πλάι του Ζαβέλα! Γιατί αχ! ράσο να φορώ και όχι φουστανέλλα! Γιατί λιοντάρι εγώ βουνού να κόψω μοναχός μου Τα 'νύχια, την ανδρεία μου! Γιατί ναρθώ να ζήσω Καλόγηρος, αγνώριστος και ταπεινός, να κλείσω Τα μάτια μου 'ς την ερημιά εδώ μακρυά του κόσμου!., Αγαπημένα Γιάννινα, πώς σας πονώ μακρυά σας!
Ο χρόνος σ’ εφανέρωσεν, εκείνος όπου όλα ξέρει να φανερώνη° τον γάμον τον αποτρόπαιον, που σπάρθηκες και που ’σπειρες, αυτός καταδικάζει. Αλλοί σου του Λαΐου, τέκνο δύστυχο, άμποτε να μη σ’ έβλεπα! Δέρνομαι και μυρολογώ και γόους αφήνω από το στόμα. Όμως από σε σώθηκεν η πόλις από τα δεινά κ’ ημπόρεσα να κλείσω μάτι.
Η δε Δικαιοσύνη μας παίρνει το φαρμάκι μας 'ς τα σύμμετρά της χέρια και έπειτα 'ς τα χείλη μας προσφέρει το ποτήρι. — Αυτόν εδώ η σκέπη διπλά τον προστατεύει· εν πρώτοις είμαι συγγενής, κ' υπήκοός του είμαι· δεσμοί μεγάλοι και οι δυο· προς τούτοις τον ξενίζω κ' εγώ την θύραν χρεωστώ να κλείσω 'ς τον φονέα, όχι επάνω του εγώ μαχαίρι να σηκώσω!
Το θάνατό μου μόνο περιμένει για να το σκάσει και γι’ αυτό δεν μπορώ να κλείσω ήσυχη τα μάτια. Πήγαινε στο παλικάρι και πες του να μην την χάσει, να μην ξεχάσει ότι υποσχέθηκε να την παντρευτεί. Να την παντρευτεί, ναι, κι έτσι η ντόνα Νοέμι θα πάψει να τον σκέφτεται. Πήγαινε.»
Η ίδια· πιο σκοτεινά. Ο Στεφανής ανάμεσα στις πορτοκαλιές. Η Αρετούλα στο παράθυρο δίχως να τονε βλέπη. Αρετ. Ήθελα να ξέρω, σα με γεννούσε η μάννα μου, τι πουλί να κελαϊδούσε μέσα σ' αυτοδά το περιβόλι, και με μάγεψε, και να κλείσω το βράδυ παράθυρο δεν μπορώ δίχως να σκύψω και να το γλυκοδώ!
Χαρές και λύπες μια στιγμή ένα γίνονται Και δεν τις ξεχωρίζεις την μιαν από την άλλη... — Σαν παραμύθι, Στρατή, σαν ξένο παραμύθι. — Και σαν πάρη τέλος το παραμύθι, τι σου απόμεινε; Ένας καϋμός. Ένας καϋμός για τα καλά του κόσμου κ' ένας καϋμός για ταχαμνά του. — Ως που να κλείσωμε τα μάτια, Στρατή. — Πες και πως τάχωμε κλεισμένα. Τι βγαίνει; Ωστόσο, πριν τα κλείσω, κάτι καρτερώ να δω ακόμα.
Σκεπτόμενος λοιπόν κ' εγώ χωρίς να κλείσω μάτι, ευρήκα ένα διαβολικό στο τέλος μονοπάτι, όπου να μπη μέσα 'ς αυτό, αν ίσως και τον πείσω, θα βρω την σωτηρία μου. Αλλά να τον ξυπνήσω πρέπει προτήτερα. . . Μα πώς;... Να βρούμε κάποιον τρόπο να μη του κάνη κόπο. Άκουσε, Φειδιππίδη μου! άκου, Φειδιππιδάκη! Ε, τι πατέρα; ΣΤΡΕΨΙΑΔΗΣ Ένα λόγον για πες μου: μ' αγαπάς πολύ εμένα;
Λέξη Της Ημέρας