Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 mei 2025
Zelfs van die zaken welke de administratie der goederen medebrengt, wil men niets weten. Het jonge geslacht stelt de aanvaarding van de erfenis zolang mogelik uit, zij blijven liever bij het hof dan zich daarmee druk te maken.
"Ik hoop, Mijnheer, dat gij als een eerlijk ridder mij voor alle laster zult bewaren." "Ik zweer u, Edelvrouw," riep De Cressines door 's meisjes onderwerping aangedaan, "dat er u niets zal gebeuren, zolang gij onder mijn bescherming zijn zult." "Uw soldeniers, Mijnheer!" "Mijn soldeniers, Mevrouw, zullen u raken noch spreken. Deze verzekering zij u genoegzaam. Wij vertrekken."
Verder is het zoals ge zegt: door heen te gaan, mag het schijnen alsof ik de tweedrachtige ben, maar als ik blijf, zal de tweedracht immer groter worden." »Weer veroordeelt je je eigen mond, neef Hendrik; door te erkennen, dat zolang als je blijft de tweedracht immer groter zal worden, erken je dat de schuld bij jou te zoeken is.
In het belang van de gehele trek wil ik in vertrouwen met je spreken, maar laten wij ons gesprek zo zacht mogelik voortzetten. Zeg me: Is Hendrik Potgieter je bij de lagerpoort goede dag komen zeggen? Zolang ik buiten gezeten heb, heeft hij zich niet aangemeld." »Nee Frans, maar dat verwondert me niet. Potgieter weet dat ik vermoeid ben, en gekomen om in ieder geval geruime tijd hier te blijven.
De Koning wil hem geld medegeven, maar dat weigert hij en na afscheid van Isolde genomen te hebben, trekt hij trots op weg; zolang Isolde hem kan zien, wendt zij het oog niet van hem af en zij heeft hem beloofd dat, zodra hij om haar zendt, muur noch toren haar terug zal houden. Anders loopt het in de ridderlike versies, waar de werking van de minnedrank niet aan een bepaalde tijd gebonden is.
Maar, mijn driftige vriend Jan, laat mij u eerst wijdlopiger over de stand der zaken spreken, en dan zult gij mij gelijk geven, dit weet ik. Het is zeker, Meester, dat de stad Brugge niet vrij en onafhankelijk blijven kan, zolang de andere steden des Lands in de slavernij der Vreemden zijn, immers dan wonen onze vijanden gedurig onder onze wallen.
Wanneer Adolf al de liefdewoorden, die zolang in zijn boezem hadden besloten gelegen, voor zijn aangebeden Machteld had uitgestort, sprak hij ook met broederlijke tederheid tot zijn zuster. Er ontstond onder hen een kalme redekaveling, die hen verwonderlijk vrolijk en verheugd maakte.
Ook stelden zij alles te werk om onze vaderen hun vrijheden en hun volksgeest te ontroven, zij gebruikten daartoe de macht om te dwingen, het geld en de gunsten om te verleiden, de staatkunde om te bedriegen: maar de grootste hoop, moedig en doof voor het lokaas blijvende, waren die pogingen vruchteloos, zolang de letterkunde en de volksschriften in de moedertaal hun vrije gang hadden.
Prijs de Heer met blijde galmen: Gij, mijn ziel, hebt rijke stof. 'k Zal, zo lang ik leef, mijn psalmen Vrolik wijden aan Zijn lof. 'k Zal zolang ik 't licht geniet, Hem verhogen in mijn lied. »Dirk, mijn kind," zei Uijs, »kom hier naast me zitten." Gretig gaf de knaap aan dit verzoek gehoor, en plaatste zijn veldstoeltje naast dat van zijn vader.
Maar de catalogus van opgesomde zonden bleef zo algemeen, dat het nietszeggend werd. Even verder luidt het gebed: "Leer ons aanvaarden en dragen wat Gij ons oplegt, zolang het U behaagt ons te straffen, omdat wij het hebben verdiend."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek