Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 mei 2025
Kalm kusten zij hun moeder vaarwel, innig omhelsden ze haar en toen ze wegreed trachtten ze haar vroolijk na te wuiven. Laurie en zijn grootvader kwamen om haar te zien vertrekken, en de jonge Brooke zag er zoo ferm en verstandig en vriendelijk uit, dat de meisjes hem onmiddellijk "mijnheer Edelhart" doopten. "Vaarwel, lievelingen!
In haar kalmen effen waterspiegel weerkaatsen rosachtig grijze rotsen; langs haar met gras begroeiden zoom wuiven wilgen en populieren hunne takken.
De machtige adem van den noordoostpassaat doet de kruinen der woudreuzen wuiven, hun takken kraken en hun stammen trillen in deze echt West-Indische wildernis. Orkanen zijn er niet zeldzaam; aardbevingen en stormvloeden kwamen er meermalen voor.
"Prik je niet aan de haarspelden." "Nee, snoetje." Hij vouwde de handen tegen haar achterhoofd, streelde haar zacht en ging zoo kijken in de gasvlam, die in den melkwitten ballon te wuiven stond als een veer. "Jannie wat ben je stil." "Ik ben niet stil, kind. Ik zit te denken." "Waaran denk je?" "An niks." "Ik geloof je niet. Er is iets gebeurd."
Gij dartle windtjens! kustet Texas druiven, Gij deedt de Mexikaansche palmen wuiven, Gij volgdet door de Zuider-lustwarand De beekjens, die, Sonoraas klare wellen Ontsprongen, even lustig zeewaards snellen; Maar hebt gij ooit een schooner wonderland Dan dit doorwaaid? 't Heeft niets aan Menschlijk pogen Te danken: 't Is Gods werk!
Zoo gelijk gaan die riemen op en neer, 't lijkt of 't er maar één is; en toen de Koningin terugkwam, gingen de versierde schuitjes, een 60, voorbij; met 2 dames en 2 heeren er in, die groetten ook allemaal.« »Hoe doen ze dat Anton, wuiven de dames?« »Wel neen! Net als de matrozen in de sloepen, trekken ze de riemen in en die houden ze in eens steil rechtop in de hoogte.
De dagen stijgen uit mij Als hel-klapwiekende duiven, De nachten komen in mij Den zomersenen wierook wuiven. Ik draag de wel en de wolk, Ik draag de ster en de rozen, Ik draag 't opstandig volk Van winden en waterhoozen. Aan mij de zachte borst En de zwarte vlerken der eeuwen Aan mij de levensdorst En het eindloos stille sneeuwen.
De mannen praten en lachen onder elkander: maar zoodra zij de vrouwen naderen, zijn zij met stomheid geslagen, en maken enkel gebaren met hunne mutsen; deze zwijgende uitnoodiging wordt door het wuiven met den zakdoek beantwoord, doch ook zonder dat het meisje den mond open doet.
Ik geloof haast dat de vettige lucht der ranzige olie, die gebruikt wordt om de assen en krukken der machine te smeren en die uit het luik der machinekamer tot ons komt, nog de voorkeur verdient. Onder de zonnetent praat iedereen over de hitte. De een blaast naar links, de ander naar rechts, onophoudelijk zijn de zakdoeken en hoeden in de weer om koelte aan te brengen door er mee te wuiven.
Uit de spleten en gaten wuiven groene beukentwijgen, en boven de dreigende rotsmassa's wiegelt de sierlijke varen. Laat u, door het ongenaakbare voorkomen der rots, niet van eene bestijging afhouden: het gaat gemakkelijker dan gij dacht.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek