Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 juni 2025
Lustloos, te moe om te spreken, wendde de zieke zich af. "Vader wil nie", antwoordde 't meisje. "Wil nie? Wil nie! Wat wil-je nie?"... "Nee hij wil nie." ...
"Der herr professor giebt heut' kein collegium," juichte Hans weer. "Ben-je moe, Hans?" Hij liep nu al 'n heele poos zwijgend voor de anderen uit, gebogen onder z'n zak. "Wil-je m'n vracht verminderen? Wil-je 'n chinaasappel?" "Ja, graag; maar daarom vraag ik 't niet. Je ziet er zoo afgetobd uit, als 'n werker van Meunier." "Nou ja, 'n beetje moe." "Geef mij dan je zak."
Je vader is hier in 't zeegat over boord geslagen en verdronken, en je moeder is vandaag voor eene week gestorven. Ze zeggen van verdriet! Maar zeg, wil-je nou niet ereis?" "Wil-je nou niet ereis?" Wie zou nu lust in 't vechten hebben? Maar hij kon het wel zeggen om mij te plagen en daarom vraagde ik: "Maar zeg, Witte, is het waar?" "Als je me niet gelooft dan begin ik dadelijk!
Go zag de ontroering op hun jonge gezichten, voelde haar oogen warm worden, onder 't angstige wenschen: dat 't toch altijd zoo blijven mocht, en toen Eduard zich naar haar overboog: "Mag ik jou aan tafel brengen," trilde haar hand op z'n arm zóó, dat hij haar bezorgd in 'r ontstelde gezicht keek en teeder zei: "O, wat zie-je bleek! Wil-je ook liever nog wat naar de andere kamer?"
Ha!.... affijn, je mot 't zelf weten.... 'k vin-je 'n knappe meid.... 'n mooie meid.... Je verdient hier geen cent.... Kom nou poseeren van avond, wil-je?...." "Nee.... Nee!...." "'k Zal je geen kwaad doen...." "'k Kom niet...." "Goed dan.... uitgepraat!...." Uit z'n humeur werkte hij door.
"Maar wil-je nú dan niet opstaan?" vroeg Go, toen ze, om kwart over elven uit college komend, Else nog in bed vond.
Else woelde, zuchtte eens. "Ben-jij daar, Go?" "Ja, wil-je wat?" "Kom een beetje bij me. Ik heb zoo'n vreeselijke hoofdpijn; 't is, of het ontstoken is van binnen." "Zal ik de juffrouw wat eau-de-cologne laten halen?" Ze hadden toch letterlijk niets hier, niet eens eau-de-cologne: wel allerlei fijne parfums van Else, maar daar kon-je niets mee beginnen. "Ach nee, laat maar. 't Helpt toch niet.
Als nu die goeduitdeeling nog maar geregeld gaat. Och Go, hier is 'n lijstje voor de familie Hendrix, die er later nog is bij gekomen. Wil-je er even mee naar beneden gaan?" De uitdeeling was al bijna afgeloopen, en huiverig-ineengeschurkt waren de meeste families bedankend de deur uitgeschuifeld.
"Och nee, zoo'n vreemde man, die je nog nooit behandeld heeft... Ik begrijp niet, waar Han blijft.... Hoe laat is het nu al?" "Hij komt zeker vanavond; 't is bij half zes;.... wat wil-je nu eten? De juffrouw heeft kalfsvleesch en spinazie, ter eere van jou." "O, als je blieft niet. Praat niet van eten."
Al had hij kunnen spreken, dan had hij zeker zijn wensch niet beter kunnen uitdrukken dan hij nu deed door de verschillende geluiden, welke hij maakte, door het vertrekken van zijn gelaatsspieren en de beweging van zijn geheele lichaam. Het waren echte tranen, die langs zijn wangen biggelden en echte kussen, die hij op de handen van Vitalis drukte. Wil-je meespelen? vroeg deze.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek