Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 juni 2025
Een der jongens floot een wijsje. De touwen van den mast knarsten onder den druk van den koelen wind; toen doken schaduwen op, eerst onduidelijk, toen helderder. Het waren puntdaken van huizen en masten, uit zee oprijzend; zonder duinen of rotsen lag Marken daar, als een zeer groot vlot op het water, half ondergedoken. De boot stopte aan de kade en werd vastgelegd. Ik sprong aan land.
"Let eens goed op," ging Colline voort; "hebt u verstand van astronomie?" "Een beetje .... ik ben bachelier." "Daar bestaat nog een liedje over," zeide Colline: "Bachelier de Lisette .... Het wijsje herinner ik me niet meer .... Dus dan weet u natuurlijk, dat er vier hoofdwinden bestaan. Welnu, als er nu plotseling een hoofdwind bijkwam, dan zou de heele harmonie der natuur verstoord worden.
Het eenvoudige wijsje vindt weldra weerklank in de hartjes van andere vuurvlammetjes; hier en daar komt er een te voorschijn, over het geheele veld zijn zij verdeeld; bij dozijnen, bij honderden misschien, klauteren de vuurroode schepseltjes omhoog en vormen een wonderbaarlijk schoonen tooi voor den groenen akker.
Evenals alle leden van zijn familie is hij een zeer bedrijvige, werkzame, wakkere, onrustige en bewegelijke klant; van 't aanbreken van de morgenschemering tot na zonsondergang is hij in de weer: zijn lied is van de gezangen, die men op een lentemorgen hoort, een der eerste; zijn eenvoudig wijsje weerklinkt nog na de avondschemering. Zijne bewegingen komen veel overeen met die van de Tapuiten.
Maar de klok bleef altijd hetzelfde wijsje tikken en de deurknop bewoog zich niet, het werd geheel duister en Johannes viel in slaap, zonder dat het wonder gekomen was. Maar eenmaal zou het gebeuren, dat wist hij. Het was warm aan den vijver en doodstil. De zon, rood en afgemat van haar dagelijksch werk, scheen een oogenblik op een verren duinrand uit te rusten, vóór ze onderdook.
neuriede een der aanwezigen, die bij toeval dat wijsje uit de Zampa van Herold onthouden had. Het geheele gezelschap viel daarop in koor in en herhaalde dat refrein met zulke oorverscheurende tonen, dat de Fransche componist voorzeker zich van afschuw in zijn graf heeft moeten omkeeren.
Weer lachte het meisje. Neen, zei ze, en liet haar hand waar die was. Ik ben Elze maar! Maar je weet dan toch dat de Liefde geluk is? Je zingt het immers? Waarom zing je het anders? Och, ik zing ... zoo maar!... net als de vogels!... dan dit, dan een ander wijsje!
Moeder drong driftig-angstig aan: »Hou jelui dan toch je mond", wat alleen tot gevolg had, dat men riep: »Laat die meid dan d'r smoel houden." Alleen Christientje, de oudste van allen en de zachtste, had dan vaak den slag, om den storm te bezweren. Als er een kleine pauze was ingetreden, begon zij een liedje te zingen, een geliefd wijsje. Dat kalmeerde de gemoederen.
Een der jongens floot een wijsje. De touwen van den mast knarsten onder den druk van den koelen wind; toen doken schaduwen op, eerst onduidelijk, toen helderder. Het waren puntdaken van huizen en masten, uit zee oprijzend; zonder duinen of rotsen lag Marken daar, als een zeer groot vlot op het water, half ondergedoken. De boot stopte aan de kade en werd vastgelegd. Ik sprong aan land.
Ophelia meende genoeg gezegd te hebben en zweeg dus. St. Clare floot een wijsje. "St. Clare, laat ik u mogen verzoeken om niet te fluiten," zeide Marie, "dat maakt mijn hoofd veel erger." "Dan zal ik het laten," antwoordde St. Clare. "Is er ook nog iets dat ge mij woudt verzoeken om niet te doen?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek