Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juli 2025
Plotseling gaf Colline Rodolphe een harden klap op zijn schouder en zeide stotterend, alsof de lettergrepen als taai-taai tusschen zijn lippen bleven zitten: "Het is morgen Donderdag, niet?" "Neen, het is morgen Zondag." "Neen, Donderdag." "Neen, heusch niet, Zondag." "O, Zondag," zeide Colline, terwijl hij zijn hoofd heen en weer wiegde, "meestal is het morgen Don...der...dag..."
Hij was nog in zijn kamerjas en lag achterover in een langen stoel met een van zijn beenen over de leuning terwijl hij zich heen en weer wiegde bezig tabak fijn te maken. Hij sprak met een lakei die de rol van kamerbediende vervulde, gereed hem op zijn wenken te bedienen.
Fritsje wiegde in zijns vaders armen vóór- en achterover. De vader wist echter niet wat hij deed. Fritsje weet niet wat een schommel is, maar hij vond het prettig. Een beetje later is 't hem alsof hij in zijn wiegje ligt. En de vader hij wist wel wat een schommel was, en meende dat hij met klein Fribbeltje erin zat.
Dikwijls ook keek ik naar u uit het dichte riet. Daar ben ik heel veel. Daar slaap ik meestal, als het warm is. In een leeg karkietennest. Ja! dat is heel zacht. Windekind wiegde vergenoegd op den rand van de boot en sloeg met zijn bloem naar de muggen. 'Nu kom ik u wat gezelschap houden. Het is anders zoo eentonig, uw leven. Wij zullen goede vrienden zijn en ik zal u veel vertellen.
't Was Consuela weêr die uitjuichte boven 't gegons der menschen en boven het getokkel der guitarra waarin Arturo's stem zich wiegde; ze was opgesprongen en had den dentiste om het middel gepakt, klaar tot dansen. Maar ze moest als gekastijd weêr naar haar plaats; want «'sta quieta, mujer!" galmde, bang voor te vroege drukte, de padrona van uit haar hoek.
In een van de kajavahs zat een regeeringsambtenaar met zijn vrouw. Hij was heel tenger en zij juist het tegenovergestelde, en het gevolg was, dat de kleine man aanhoudend hoog in de lucht wiegde, terwijl de andere zijde van de kajavah haast den grond raakte.
Over zijn aangezicht kwam een spijtige oolijkheid en hij vroeg: En thuis bij u, hoe draait daar de rommel? Hij hechtte schijnbaar geen belang aan zijne woorden, en hij wiegde zoetekens op zijnen stoel, bij maniere van spelen.
Zij vergaarde in de langzame soepelheid van hare leen, die op de veêrgolven van het rijtuig wiegde, de wijde kracht van den dag, en tot in de tippen van hare kraalroze vingeren zamelde ze spaarzaam de levende hitte thoope, de lucht, het licht, de bezielende zomerzon.
Mapoehi begon zich verlicht te voelen. Hij had het spook misleid. "Maar waar kom je vandaan, oude vrouw?" informeerde hij. "Van de zee", was het mistroostig antwoord. "Ik wist het wel! Ik wist het wel!" gilde Tefara, en ze wiegde haar bovenlijf heen en weer. "Sinds wanneer heeft Tefara in een vreemd huis geslapen?" kwam de stem van Naoeri door het vlechtwerk.
Vrouw Thénardier had hartelijk met het schaterend gelach ingestemd: Cosette zag, onder de tafel, naar het vuur, dat zich in haar strak oog weerkaatste; zij wiegde weder het gebakerde voorwerp en zong daarbij zacht: Mijn moeder is dood! mijn moeder is dood! mijn moeder is dood! Op vernieuwd aanzoek der kasteleines, begeerde de bruine man, "de millionair," eindelijk te eten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek