Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juni 2025
"Wij hebben een heele mooie jacht gehad en aardige dingen beleefd," zeide Wesslowsky tot Kitty, die achter den samowar zat. "Hoe jammer, dat de dames van zulke genoegens beroofd zijn!" "Hm! Wat schaadt het? Hij moet toch met de vrouw des huizes spreken!" dacht Lewin. Maar toch scheen hem weer in het lachje in de zegevierende wijze, waarop hij zich tot Kitty richtte, iets te zijn, dat....
Toen namelijk Wesslowsky van de gastvrouw afscheid nam, wilde hij haar weer de hand kussen, maar Kitty onttrok ze hem met naïve ruwheid, waarvan haar moeder haar later een verwijt maakte, terwijl ze zeide: "Dat is bij ons geen gewoonte."
Wesslowsky kwam Tuschkewitsch voor en bood vorstin Warwara den arm, zoodat Tuschkewitsch, de dokter, de rentmeester en de architect zonder dames bleven. De eetzaal, het middagmaal, de bedienden, de wijn en de gerechten pasten niet alleen bij de algemeene weelde in dit huis, maar schenen nog grootscher dan al het overige.
"Ik weet niet, of wij snippen zullen vinden, maar watersnippen zijn er veel. Maar wij moeten vroeg opstaan. Zult gij ook niet te vermoeid zijn? Zijt gij niet moede, Stiwa?" "Ik moede, ik ben nog nooit moede geweest. Wat mij aangaat, behoeven wij den geheelen nacht niet te slapen. Wij zullen gaan wandelen." "Inderdaad! Dat zou heerlijk zijn!" bevestigde ook Wesslowsky.
Deze boog zich, sprak iets met Wesslowsky, besteeg toen de tarantas en beiden reden heen. Stipan Arkadiewitsch en de vorstin lieten nu Lewin geen rust om hem wegens zijn handelwijze beschaamd te maken.
Allerlei vermoedens vlogen haar door het hoofd: "hij zal mij willen vragen hen met al mijn kinderen te bezoeken, en ik zal hem dit verzoek moeten afslaan; of om mij moeite te geven Anna in Moskou conversatie te verschaffen ... of misschien iets over Wassenka Wesslowsky en zijn verhouding tot Anna, of van Kitty, tegenover wie hij zich schuldig gevoelt?"
"Kijk eens! die daar in zijn onderbroek! Is dat een vrouw?" vroeg een van hen, terwijl hij naar Wesslowsky wees, die zich in Anna's dameszadel zette. "Neen, oude. Zie maar eens, hoe flink hij daar heen rijdt!" "Nu, jongens, van slapen zal wel niet meer komen?" "Zouden we dan nu nog kunnen slapen?" zei de oude, terwijl hij naar de zon keek. "Het middaguur is reeds lang voorbij. Neemt de bijlen!
De moeder zag haar aan, het kind begon te snikken en verborg haar gezichtje tusschen de knieën harer moeder, en deze legde haar tengere, magere hand op haar hoofdje. "Wat heeft zich al niet in mijn huis genesteld!" dacht Lewin en ging heen om Wesslowsky te zoeken. In de voorkamer gaf hij het bevel de kales aan te spannen, daar deze terstond naar het station moest rijden.
"Ik lijd nu juist ook niet aan gebrek aan eetlust, maar met dien.... Neen, dat is iets verwonderlijks!" "Nu, dan is er niets aan te doen," antwoordde Lewin en zag Wesslowsky donker aan. "Breng mij dan wat van de pasteien, Philip." "Er zijn ook geen pasteien meer," antwoordde Philip.
Van haar hing klaarblijkelijk niet meer af dan van Wesslowsky; Anna, Swijaschsky en Wesslowsky waren allen gasten, die vroolijk datgene genoten, wat voor hen bereid was. Anna trad slechts als gastvrouw op in de leiding van het gesprek.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek