Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 mei 2025
Weldon en Dick Sand merkten op, dat al deze vogels niet zeer wild schenen te zijn. Men kon ze naderen zonder ze te verjagen. Hadden zij dan nog niet geleerd den mensch te vreezen en was die kust zoo verlaten, dat de losbarsting van een vuurwapen er nog nooit was gehoord?
Intusschen had men de grootste zorg aan de schipbreukelingen van de Waldeck besteed. Mevr. Weldon, bijgestaan door Nan en Dick Sand, had hen wat van dit heerlijk koele water toegediend, dat zij zeker sedert eenige dagen niet genoten hadden, en dit, met eenig voedsel, was voldoende om hen in 't leven terug te roepen.
"Ik geloof nu ook wel," zei Mevrouw Weldon, "dat we niets van de Indianen en zelfs van de woudloopers te vreezen hebben, waarvan u ons vertelde, mijnheer Harris. Maar zijn er nog geen andere loopers, op vier pooten, die het gezicht van een vuur op een afstand houdt?" "Mevrouw Weldon," antwoordde de Amerikaan, "u doet de wilde dieren van dit land te veel eer aan!
Moest ook Negoro, evenzeer als allen, niet vurig wenschen zoo spoedig mogelijk aan de Amerikaansche kust te landen? Toen Dick Sand met Mevr. Weldon over het voorval sprak, kon ook zij, hoewel zijn wantrouwen in zekere mate deelende, geen aannemelijke drijfveer vinden voor 't geen van den kant van Negoro een misdadig overleg zou geweest zijn.
"Eindelijk!" riep hij uit, "eindelijk!" Hij hield zich koortsachtig aan de verschansing vast. Mevr. Weldon, door Hercules ondersteund, keek onophoudelijk naar dat zoo vurig verlangde land. De kust, die door dit voorgebergte gevormd werd, verhief zich op tien mijlen aan lij van bakboordszij. Daar er nu een blinker kwam, kon men de kust duidelijker onderscheiden.
"Dan zou 't een koperen walvisch moeten zijn," antwoordde kapitein Hull, "want ook ik zie hem in de zon schitteren!" "Hoe het zij, neef Benedict," voegde Mevr. Weldon er bij, "u zult moeten toestemmen dat die walvisch dan toch dood is, want het is zeker dat hij niet de minste beweging maakt."
"'k Wensch niets anders, nicht Weldon," antwoordde de driftige entomoloog, "dan mijn verzameling met het een of ander zeldzaam exemplaar te verrijken!" "Ben je dan niet tevreden met je aanwinst op Nieuw-Zeeland?"
"Dick!" antwoordde Mevr. Weldon, "je waart ons aangenomen kind reeds en nu ben je onze zoon, de redder van je moeder en je broertje Jack! Mijn waarde Dick, 'k omhels je voor mijn man en voor mij!" De moedige vrouw had zich goed willen houden, toen ze Dick aan haar hart drukte, maar 't was haar niet mogelijk. Doch welke pen zou kunnen beschrijven wat Dick Sand gevoelde!
Het waren allen mannen uit het westen van Noord-Amerika die elkander sinds jaren kenden en dezelfde kuststreek van Californië bewoonden. Deze brave menschen waren zeer voorkomend voor Mevr. Weldon, de vrouw van hunnen reeder, wien zij een onbepaalde toegenegenheid toedroegen. Het is waar dat zij zeer veel belang hadden in de winsten van het schip en tot nog toe met groot voordeel hadden gevaren.
"We zouden ons vereerd gevoelen u te dienen, mevrouw Weldon," zei toen de oude Tom. "Maar, mijnheer Harris moet weten dat we aan niemand toebehooren. Ik ben slaaf geweest, 't is waar en werd als slaaf in Afrika verkocht toen ik nog maar zes jaar oud was, maar mijn zoon Bat, die daar staat, is de zoon van een vrijgemaakten vader en onze kameraden zijn allen uit vrije ouders geboren."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek