Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juli 2025
Ja, zoo plots... ja hij was wel niet goed, maar niemand kon zich daaraan verwachten.... Saluut... tot weerziens. M. Snepvangers oogde den knecht na, die haastig voortliep in den nacht. Nu kon hij plots zijn vijf zinnen bijeenrapen! Hij had wel kunnen jubelen van verrukking, nu was hij gered, nu kwam alles in orde. Hij had immers zijn kaartje nog om weer te keeren?
Bij 't hek van haar tuintje bleef ze weer staan en ze zeiden elkaar goeden dag. "Tot weerziens, juffrouw Tadingh," zei hij op vroolijk-hartelijken toon, "'k ben blij dat ik u weer 's ontmoet heb." En toen lachte ze even, een korten, gul-gelukkigen lach, en keek hem weer aan met dien blik van kinderlijke blijheid.
Deze beesten bleven onbeweeglijk en met verwonderden blik tusschen de blokken basalt staan alsof zij voor de eerste maal menschelijke wezens aanschouwden. Toen verdwenen zij in een paar sprongen achter de rotsen. "Tot weerziens!" riep Pencroff hun op zulk een echt komischen toon na, dat zijn metgezellen begonnen te lachen.
"Adieu, mama, tot weerziens; adieu, Nelly!" riep hij, terwijl Liesje, haar sluier voordoende, met afgewend gelaat haar de hand reikte. Buiten gierde nog altijd de storm, en weder gingen zij zwijgend naast elkander. "Gij zijt te dun gekleed," sprak Army, en deed zijn mantel af om haar dien over de schouders te hangen. "Neen, ik ben niet koud, wezenlijk ik dank u."
Adieu, Eva. Wat zeg je dat lief: Eva.... maar je moet niet "adieu" zeggen.... zeg 's: tot héél gauw weerziens! Schertsend stoof hij op haar af, om haar bij een arm de deur uit te zetten, maar zij verdween al, met nog een kinderlijk lachend: Dag! Max wist niet, of hij dit voorval nu amusant vond of niet.
Op feestdagen, bij bruiloften en boetedagen ontmoet men altijd bekoorlijke oudjes, zacht, eenvoudig en welwillend, die u een tot weerziens toeroepen, haar "kennavo!" alsof ze wilden zeggen, dat men ze misschien niet zal terugzien in de vroolijke gezelschappen, maar dat zij niettemin zeer gelukkig zouden zijn, als ze nog één- of tweemaal mochten terugkeeren.
Hij, wien de minste gunst zoo innig trof, Hij, die den Heer zoo vurig danken kon Voor elken druppel uit Zijn liefdebron, Hoe zal hij hier versmelten in Zijn lof, Waar hij mag drinken uit alle' overvloed! "Tot weêrziens!" klonk zijn allerlaatste groet Bij d'afscheidskus: "Tot wederziens, mijn zoon! Dat zal een danken wezen voor Gods throon!" Ras ziet gij hem, ras ziet ge uw moeder weêr.
"Dankje Kippelaan, 'k ben van je belangstelling en hulpvaardigheid ten volle overtuigd;" zegt Helmond terwijl hij zijn hand uit de dansende klem zoekt los te werken: "Je neemt me niet kwalijk, maar ik heb nog zaken, en dus...." Wuivend met de bevrijde hand: "Tot weerziens, adieu!"
Nu ik dit schrijf, zie ik weer die zachte, beminnelijk-glimlachende vrouwen ons uitgeleide doen tot aan de trap en haar handen ons vriendelijk »tot weerziens« toewenken, en ik voel weer als toen den wensch opkomen in mijn hart: o moge de leelijke haast, de disharmonie, de onrust en verscheurdheid van onze burgerlijk-individualistische wancultuur hun bespaard blijven; moge de stille waardigheid en gratie van het oosten niet in hen ontaarden tot de drukke, bonte stijlloosheid van het kapitalistische westen!
"U hebt me niet begrepen of men heeft u mijn voorstel verkeerd overgebracht. Maar wat ik gezegd heb, blijft van kracht," zeide Rodolphe; "het is nu negen uur, u hebt nog drie uur tijd om na te denken. Mijn sleutel steekt tot twaalf uur in het slot. Bonsoir, adieu, of tot weerziens." "Adieu dan!" zeide Mimi met bevende stem.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek