Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juli 2025
En wel wetend, dat een bitter drankje makkelijker te slikken is, als het met suiker wordt vermengd, vlecht hij er dat vleiende zinnetje tusschen, waarin hij zegt, dat Edeling meer verstand heeft dan hij. 't Spreekt van zelf, dat Blankaart daar niets van meent.
Nauwelijks waren wij op straat, of wij ontmoetten menschen, die, getroffen door haar schoon voorkomen, haar in het voorbijgaan vleiende woorden zeiden. Zij beantwoordde hen; maar ge kunt u niet voorstellen hoe dwaas en belachelijk haar antwoorden waren. Zij waren er verwonderd over en konden niet begrijpen dat er ter wereld een vrouw was, die het kwalijk nam als men haar prees.
Schriklijk misbruik van die lippen, die niet uwe zijn, maar die uw God u heeft geschonken. Toch is niet elke droppel van dat venijn wrang. Er zijn ook zoete droppels in dat addergif. En als dát venijn werken gaat, dan wordt de lip vleiend. Van die vleiende lip heeft de psalmist in het twaalfde lied reeds geklaagd. Dan heeft men een doel. Men wil zich indringen.
Het waren Ingelram Van Eessen, Isaac Van Reninghe en Willem Van Wervick. Deze ridders betuigden eene groote blijdschap bij de intrede van Robrecht; zij stonden van hunne zetels op, gingen hem te gemoet en drukten hem de handen, met allerlei vleiende bewoordingen hem lovende voor zijne bereidwilligheid.
Misschien misleidt gij uzelf: er moet stellig eenig kwaad, iets verkeerds zijn bij een geheimenis, die men aan eene moeder niet kan openbaren." "Lieve moeder!" zeide ik, de hand drukkende, die zij mij vleiende toestak: "geloof mij, mijn vurigste wensch op dit oogenblik zoude wezen, om mij aan uw hart te storten en u alles te ontdekken.
Ofschoon dit aanbod met weinig kiesche en niet zeer vleiende woorden gedurig was afgeslagen, was het niettemin gaandeweg zoo noodig geworden, dat Flitz aan dat geleide zijn behouden tehuiskomst heeft te danken gehad. Veel is er in dien tijd veranderd. Ontegenzeggelijk veel.
Don Quichot boog bij die vleiende woorden zeer beleefd en gaf zijne bereidwilligheid te kennen, om eenigen tijd in het gezelschap van den rooverhoofdman door te brengen. "Waarheen wildet gij eigenlijk, toen mijn volk u aanhield?" vroeg Roque Guinart. "Naar Barcelona, naar het stierengevecht," antwoordde Don Quichot. De rooverhoofdman scheen nu op eens op een inval te komen.
Gij kwaamt hier bij mij, met de verzekering uwer genade; doch de vleiende, veel goeds belovende woorden die gij mij, rampzalige, schonkt, waren niet anders dan heulsapdruppels, waarmede men onrustige koortslijders tot rust brengt. Was de genade, die gij mij liet zien en voor de toekomst deedt vermoeden, alleen bestemd om een diep gezonkene te misleiden....."
"De stal zou mij even lief zijn geweest," zei de man koel. Thénardier hield zich, alsof hij deze vleiende aanmerking niet hoorde. Hij ontstak twee nieuwe waskaarsen, die op den schoorsteen stonden. Een tamelijk goed vuur brandde in den haard. Op den schoorsteen lag onder een glazen stolp een vrouwenkapsel van zilverdraad en oranjebloesem. "Wat is dit?" vroeg de vreemdeling.
In die vertrekjes zullen ze zich nog haastig verkleeden, om er mede aan ouders of betrekkingen die, evenals zij, tersluiks den feestdisch zullen verlaten, een zoen of handdruk ten afscheid te geven. Van Debeckes laatste vleiende, een weinig ondeugende woorden aan den feestdisch, heeft Eva volstrekt niets gehoord.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek