Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 juli 2025
Ik maak u geen visite om de menschen, die ik bij u zoû kunnen zien. Zij boog glimlachend, alsof hij een compliment gezegd had. U is me natuurlijk zeer welkom. U is een heel goed vriend van Dolf, niet waar? Zij wilde telkens andere woorden zeggen dan zij zeide, koeler woorden, hartelijker woorden, maar er was te veel welopgevoedheid in haar: zij kon het niet doen. Ja, antwoordde hij.
"O volstrekt niet; nee dat denk ik in 't geheel niet. Als jij me nu even zegt wat je mooier vindt, wit of blauw, dan zal ik je zeggen hoe het komt dat ik aanstonds alles begrijp, en me toch kalm kan blijven kleeden. Wit hé? Nu dan: Dokter heeft een visite bij pa gemaakt, en gezegd dat hij geen plezier in het feest had, omdat ie bang was dat ik me wat te veel vermoeien zou.
En wanneer uw lieve oom zich dan deugdelijk verbeeldde het spel zoo goed als gewonnen te hebben; wanneer hij nog slechts op een briefje van u wachtte, met berigt dat ons engagement verbroken was, hoe onbeschrijfelijk aardig zou ik het dan vinden, met u eene deftige visite bij hem te gaan maken en hem te vragen tegenwoordig te willen zijn bij onze bruiloft!... Maar neen, neen, neen, weg met die valsche vrolijkheid!
Je weet wel dat ik toch al moeielijk tot deze visite of conferentie zooals jelui het noemt te bewegen was." "Maar met zulke vieze kapotte hannekemaaiers op haar mooie tapijt!" "Als je met de hannekemaaiers mijn schoenen bedoelt, dan zeg ik je dat je overdrijft; 't is er maar één, en waarlijk zoo erg niet; de andere is nog heel." "'t Staat arm man, armzalig!
"Wel ja, oom," zei Bernard, "dat moet u nou natuurlijk maar net doen, zooals u 't goed vindt!.... Maar intusschen kan Lucie toch van avond wel 's een visite hier komen maken!.... We zijn dan nog maar niet officieel geëngageerd, begrijpt u wel? Maar u maakt vast 's kennis. "Hm!.... Nou.... dat 's goed,.... dat 's goed!"
Het spreekt van zelve, dat de vrienden dit ook heel bejammerden; maar verwonderlijk is het, dat de belangrijke mededeelingen van de dames Champal het effect van een narcoticum op hen hadden. Zij maakten hunne visite wat kort, om den nacht wat te verlengen.
HELMER. Ik ben niet thuis voor visite, dat weet je. Mevrouw daar is een vreemde dame. NORA. Laat mevrouw binnen. En de dokter is er ook. HELMER. Is hij naar mijn kamer gegaan? DIENSTMEISJE. Ja mijnheer. Dag Nora. Dag ... e.... MEVR. LINDE. Je kent me zeker niet meer. NORA. Neen ... ik weet niet goed.... O ja, ik meen toch van wel. Wat! Kristine! Ben jij het heusch? MEVR. LINDE. Ja, ik ben het.
Ida zelf had nooit recht begrepen, hoe het zoo kwam, dat de meeste meisjes altijd bedankten, als zij ze op visite vroeg. En waarom werd zij later nooit weer gevraagd, als ze ééns bij een meisje geweest was? Waarom moest ze toch altijd alleen zijn, alleen spelen, alleen wandelen? Dat was ook altijd een groot verdriet voor Ida.
Maar met al haar sluwheid, vermoedelijk wat al te ongeduldig hakend naar het resultaat, bruskeert zij de zaak en zegt de juffrouw te plomp, tè ronduit, dat deze een valschen eed moet doen, en daar heb je de poppen aan het dansen. Als Broer Benjamin bij Hofland op visite is, merkt hij, dat haar eindelijk de oogen opengaan en zij op het punt staat hun schurkachtigheid te doorzien.
Wèl had zij lang gewacht, wel had ze hem honderdmaal, als hij bij haar vader een visite maakte en zoo kalm zat te praten, schijnbaar onverschillig aangezien, met de vraag in de keel, die zij hem toe had willen roepen: Waarom hoû-je niet van mij, die zooveel houd van jou, en, wil je mij en mij alleen, zooals ik jou en jou alleen wil, waarom zeg je 't dan niet, waarom laat je dan niets merken?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek