Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juni 2025
't Zag ... 't Zag, dat Hilbert zijn daagsche pak uittrok, en 't Zondagsche wilde aanschieten. Op dat oogenblik liep het haastig de gelagkamer in door niemand bemerkt en voor Hilbert begrijpen kon, wat er gebeurde, sprak het een spreuk, en jas, broek en vest vlogen de deur uit, of ze vleugelen hadden ....
Wij worden aan Zijne Majesteit, broeder van koning Norodom, voorgesteld, die naar landsgebruik den vorst heeft opgevolgd. Hij is een man van vijf-en-zestig jaar, gedrongen, krachtig, nog maar even grijs wordend en zich flink voordoend in zijn grijs jasje en wit vest. Zijn beenen zijn half bloot, als die van kinderen en hij draagt kousen en halfhooge laarsjes.
Van zijn zijde wandelde Lewin in zwarte pantalon, maar zonder vest of jas de kamer van het hotel op en neder; telkens opende hij de deur om in den corridor te zien, dan keerde hij ontstemd terug en wendde zich met wanhopig gebaar tot Stipan Arkadiewitsch, die bedaard rookte. "Heb je ooit iemand in ongerijmder toestand gezien?"
»Ik zou zeggen, drie pond tien is meer dan genoeg,« zeide mijnheer Limbkins. »Tien shilling te veel,« zei de heer met het witte vest. »Kom!« zeide Gamfield, »zeg vier pond, heeren. Zeg vier pond, en u bent 'm voor goed kwijt. Dáár?« »Drie pond tien,« herhaalde mijnheer Limbkins op vasten toon. »Kom! laten we het verschil deelen, heeren,« hield Gamfield aan. »Drie pond vijftien shillings.«
En dit alleen omdat ze zoo dikwijls met grooten nadruk herhaald werden. Eindelijk zweeg het gefluister, en toen de leden van het bestuur hunne plaatsen weer ingenomen en hun plechtig voorkomen weer aangenomen hadden, zeide mijnheer Limbkins: »We hebben uw voorstel overwogen, en wij gaan er niet accoord mee.« »Volstrekt niet,« zeide de heer met het witte vest.
Ik stapte over de groote westerpoort, en liep heel zoetjes in de dwarste door de twee hoofdstraten, met niets dan mijn korte vest aan, uit vrees dat ik de daken en lijsten van de huizen zou beschadigen met mijn jaspanden.
Het was een storm, zooals hij er nog nooit een gekend had; alleen, waar de kleeren waren, woei de rukwind, en met zóó tergende behendigheid, dat jas, broek en vest, wanneer Hilbert's handen juist lot grijpen stonden, weder opvlogen, vlugge vogels gelijk. Hij was eenigszins gerustgesteld, dat ze den kant gingen van Japikje's huis.
Hoe ben ik in het bezit van jas of vest gekomen? Waar zal ik na den dood belanden? Weer doen de knoopen dienst: hemel hel vagevuur. Schommelspelen. De eenvoudigste schommel is een boomtak, bij voorkeur een buigzame wilgetak. De knaap tracht hem te grijpen, laat er zich aan hangen en een makker brengt hem in een schommelende beweging.
Bumble met aschgrauw gelaat. »En zijn juffrouw,« viel Claypole in. »En zijn baas ook; zei je dat niet, Noah?« vroeg Mr. Bumble. »Nee, die is uit, anders zou hij hem vermoord hebben,« antwoordde Noah. »Hij zei dat hij 't zou doen.« »Wat? Zei hij, dat hij 't doen zou?« vroeg de heer met het witte vest.
De heer met het witte vest had zich juist in de vergaderkamer van eenige zijner diepste gevoelens ontlast en stond nu, met zijn handen op den rug, in de poort.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek