Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juni 2025
Z'n kleeren waren modieus en verzorgd, maar hij droeg ze met een zoo waardige gratie, dat niemand de details er van opmerkte, zonder er bepaald op te letten; de algemeene indruk was van 'n volkomen harmonie, waarbij niets hinderlijk op den voorgrond trad, en Go vergeleek hem onwillekeurig met Han, van wien je altijd dadelijk dacht: wat 'n mooie das heeft hij aan; wat 'n fijn vest.
»Wij zijn niet bevoegd over deze zaak ons oordeel uit te spreken,« zeide de tweede oude heer op scherpen toon. »Neem den jongen weer mee naar het armhuis en behandel hem vriendelijk. Dat schijnt hij noodig te hebben.« Dien avond verklaarde de heer met het witte vest vast en stellig, dat Oliver niet alleen gehangen zou worden, maar geradbraakt en gevierendeeld bovendien. Mr.
»Geen cent meer,« was het besliste antwoord van mijnheer Limbkins. »U bent ellendig hard voor me, heeren,« zeide Gamfield weifelend. »Och wat! Nonsens!« zei de heer met het witte vest. »Hij zou nog goedkoop zijn zonder premie. Neem 'm, dwaze kerel! Hij is net de jongen die je hebben moet.
De heer met het witte vest scheen bijzonder veel schik te hebben in dit verhaal, maar zijn vroolijkheid werd spoedig gedempt door een wenk van mijnheer Limbkins. Gedurende eenige minuten overlegden de Regenten met elkaar, doch op zóó zachten toon, dat alleen de woorden »besparing van onkosten,« »maakt 'n goed figuur in de boeken,« »een gedrukt rapport uitgeven« te hooren waren.
Maar wat weet je dan van die moordenaars? Geef ze-n-aan, als je ze kent! Dat 's je plicht, mensch! Wouter trok z'n vest aan, en deed 'n dasjen om.
Op een avond, toen ik bij Iwaschin op bezoek was, ontmoette ik bij hem een jongmensch van middelbare grootte, die naar het uiterlijk een zeer aangenamen indruk maakte, in zwarten rok, wit vest en lichte das, en dien de gastheer verzuimde aan mij voor te stellen.
Aan dezelfde oorzaak moeten wij het zonderlinge verschijnsel toeschrijven, dat zoo gemakkelijk electriciteit wordt opgewekt. Mijn flanellen vest straalde, wanneer het in donker werd gewreven, als ware het met phosphorus gewasschen; elk haar op den rug van een hond knetterde; zelfs de linnen lakens en de lederen zadelriemen schoten vonken, als men ze in handen nam.
Zoo bleef ze lang en hij wilde haar juist innig vast aan zich klemmen, toen zij murmelde, hare vingers wriemelend in zijn vest: Wat is dat, wat heb je hier? Wat? vroeg hij, verschrikt. Hier in je vestjeszak? Niets, een fleschje ... stortterde hij. Druppels voor mijne oogen: ik heb pijn aan mijne oogen in den laatsten tijd. Zij haalde het fleschje te voorschijn.
Er steekt immers geen kwaad in, op een mooi meisje te verlieven? En zij neemt ook presenten aan, al houdt zij zich fijn." "Wacht!" zeide Bos: en meteen, een lade openhalende, kreeg hij het doosje met juweelen voor den dag en stak het Lodewijk tusschen vest en hemd; waarna hij, zonder er een woord bij te voegen, hem met de andere hand een heftigen slag in 't aangezicht gaf.
Vlug knoopte hij met zijn knokkelige vingers den jas los, zoodat de stalen knoopen van zijn vest en zijn horlogeketting zichtbaar werden en haalde een oude, dikke brieventasch te voorschijn. "Hier is het geld! Het bosch is mijn," sprak hij, terwijl hij snel een kruis maakte en de hand uitstak. "Neem u het geld, het bosch behoort mij.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek