Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 juli 2025
Er heerschte, nadat de vreemdeling deze woorden had gezegd, eenigen tijd stilte in het vertrek. 't Oude Hoen fronste de wenkbrauwen en verzonk in diep gepeins. Vrouw Geerte keek haar man met angstige oogen aan, als om hem te smeeken, de uitnoodiging af te wijzen, en ook de beide knapen hielden hun blik op hem gericht, alsof zij hem het antwoord van de lippen wilden lezen.
Fakkeldragers reden vóór de rijtuigen, en weldra stond ik weer voor den tooverachtig schoonen koepel, die in 't zilveren licht der maan een nog veel dieperen indruk maakte dan bij dag, want thans verzonk de geheele omgeving in het niet bij den glans van het marmer. Men hoorde alleen het ruischen van den voorbijvlietenden stroom en 't sjirpen van de krekels.
'Beatrice, was het laatste woord, dat zij sprak." "Wees bedaard, vader," hernam Elisabeth op nog scherper toon. De oude man gaf geen antwoord, verzonk in een halve verdooving en wiegde zich op zijn stoel heen en weer. Intusschen werd het werk zonder tusschenpoozing voortgezet.
Veronica!” zuchtte hij als in zichzelf. In diepte van droomen verzonk hij, doch de griffier Heerbrand riep luide: „Het blijft toch een wonderlijke, oude heer, waar niemand uit wijs wordt, die archivaris Lindhorst Lang zal hij leven!
Maar zeg mij nu eens, wie u bent. U moet wel heel veel verdriet ondervonden hebben, dat u zoo neerslachtig bent geworden." Van Halen vertelde nu in weinig woorden zijn lotgevallen en de Boekanier zag hem deelnemend aan. Toen verzonk hij langzamerhand weer in zijn gewone zwaarmoedigheid, keek stil voor zich uit en nam eindelijk zijn gewone plaats aan het roer weer in.
De laatste Prior van de Dominicaners was, gelijk men mij wel verteld heit, van de namaôgschap van den Heer van Sonheuvel." "Van den heer van Sonheuvel?.... zou het mogelijk wezen, dat.... maar neen!...." en de reiziger verzonk in diep gepeins.
En ’t ziet, in schemer-schijn der nachtzon, zweven Het schimmen heir, dat in den dood verzonk, Doch in den doodschen burg der nacht bleef leven. Met blauwe, droomende oogen staart op ’t woud De hemel, en, waar speelsche zonnestralen En mos en groene loover-zee bemalen Met een geweven waas van louter goud,
Wat 'n goeie wereld zou 't dan worden als iedereen dat deed! Waarom doe ik bijvoorbeeld zoo'n massa dingen niet, terwijl ik weet dat 't goed zou zijn ze te doen dingen die ik graag doen zou! Is iederéén dan zóó, of ligt 't alleen aan mij!" Hij verzonk in sombere overpeinzingen over den wil.
Soms echter wèl." Zij verzonk een korte poos in gepeins; doch zei, zich als 't ware daaruit losrukkend, terwijl zij Edward op het landschap wees: "Zie, Edward; dit is nu de vallei van Barton. Kijk nu dien kant eens uit, en blijf dan bedaard, als je kunt. Zie je die heuvels? Heb je ooit zoo iets prachtigs gezien? Links ligt Barton Park, tusschen die bosschen en dat struikgewas.
O, ik haat Fez, die gevloekte stad, dat hart van het barbarisme en de onverdraagzaamheid, en ik heb een afkeer van mijn zoo diep gezonken volk! De kapitein verzonk in diep nadenken; sedert eenige oogenblikken was bij hem eene gedachte opgekomen, die hem geheel bezighield. Opeens hief hij het hoofd op en greep de hand van het meisje, dat voor hem stond.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek