United States or Vatican City ? Vote for the TOP Country of the Week !
Don Quichot was niet weinig verwonderd, toen hij op eens den roodbruinen baard van des barbiers gelaat verdwenen zag, doch stelde zich spoedig gerust, toen de pastoor hem toeschreeuwde, dat alleen dat verwenschte muildier den armen palfenier zoo deerlijk gehavend had. Hij zou echter wel zorgen, dat de baard ten spoedigste weer aangroeide.
Hoe Tristan en Isolde door middel van een beekje met elkaar spraken. De weken gingen voorbij, Tristan en Isolde kwijnden weg van verlangen en smart. De koningin zat uren lang aan haar venster en staarde zwijgend naar buiten, mijmerend over haar droevig lot. Tristan zat in een hoek van zijn eenzaam vertrek met gebalde vuisten en verwenschte zijn koning en zichzelf.
»Dat verwenschte bier ook!" mompelde Joachim beschaamd, omdat hij na zijn pochen zulk een treurig figuur als schutter maakte. »Mijn hoofd lijkt wel een molentje, en alles draait me voor de oogen." Hij gaf zijn edel pogen echter niet op, maar laadde zijn geweer opnieuw en liep den hoek van het huis om, teneinde te zien, waar de dieren gebleven waren.
Ik verwenschte den kerel uit den grond van mijn hart, aan den anderen kant was zijn gezelschap nu niet bepaald een genoegen voor mij geweest.
"Laten we ons in elk geval uit de voeten maken." Zacht namen zij den terugtocht aan, maar toen zij langs den regenbak kwamen, sprong plotseling Flipsen uit zijn schuilhoek te voorschijn. "Wacht, deugnieten, nu heb ik...." Pof, daar viel hij, zoo lang als hij was, voorover op den grond. Zijn voet was in den ketting van het akertje verward geraakt. "Au!" riep hij. "Verwenschte jongens!"
»Ha-ha-ha, wat een geweldig schutter!" lachte de Hopman, die zijn roer in de hand hield en den haan achtervolgde. »Joachim, ik dacht, dat je hand vaster was." »'t Komt door dat verwenschte bier!" mompelde Joachim. »Maar een is er toch al om koud!"
Men had niet slechts den vluchtenden Franzoos, neen, men had ook de vlag van den Erbfeind gezien. Alsof er geen Sieg en Proclamaties bestonden, zag men daar voor het hooge dakvenster een bejaarde dame door anderen geholpen, nog juist de laatste hand slaan aan het tergend werk om met het uitsteken dier verwenschte driekleur den overwinnaar te bespotten. Men bedroog zich.
»Geen bewijs van een ladder?" »Neen." »Een verwenschte kerel! Het is een halsbrekend werk. Ik diende toch in staat te zijn naar omlaag te komen waarlangs hij naar boven kon klauteren. De regenpijp lijkt stevig. In elk geval, daar ga ik!" Ik hoorde het geschuifel van voeten en de lantaarn begon langs den muur omlaag te glijden.
Als Cascabel hieraan begon te denken, hoe geneigd hij ook anders was om van alle dingen den goeden kant te zien, rukte hij zich de haren van wanhoop uit het hoofd en verwenschte hij het ongeluk dat hem vervolgde. Hij gaf er zichzelven de schuld van en vergat dat alles alleen het gevolg was van de schurkenstreek waardoor hij in den bergpas der Sierra Nevada van zijne spaarpenningen beroofd was.
"Het zou hier volmaakt zijn", zei Max Huber, "als wij nu ook maar rustig konden slapen, maar daar zullen die verwenschte muskieten wel voor zorgen!" Maar Llanga wist daar goeden raad op.
Woord Van De Dag