United States or Austria ? Vote for the TOP Country of the Week !
Het geheele gronddenkbeeld van dit bekoorlijke verhaal schijnt uit te drukken, dat dit land niet alleen een land was van eeuwige jeugd, maar ook een land, waar de Natuur de jaargetijden samenvoegde, waar altijd kleur en bloesem gevonden werd, en waar geen bloem verwelkte.
Grootmoeder heeft een gezangboek met groote zilveren sloten en leest dikwijls in dit boek; daarin ligt een roos, geheel platgedrukt en verdroogd; deze is niet zoo mooi als de rozen, die zij in een glas heeft staan, maar toch lacht zij haar het vriendelijkst toe, ja, er komen haar zelfs tranen in de oogen! Waarom zou grootmoeder de verwelkte bloem in het oude boek toch zoo aankijken? Weet gij het?
Lodfafnir leer deze wijze les: vaar tegen geen enkelen vreemdeling uit en geef gaarne aan wie er om vragen, en geef zoo lang en zoo goed als gij kunt. Spot nooit met een stumper en veracht een ouden prater nooit: verstandigen hebben een verwelkte huid, die slap en verschrompeld om hen heen hangt: maar het verstand kwam met hun jaren.
»Toen Isis wederom het graf van haar echtgenoot naderde, vond zij niets dan verwelkte bloemen en eene ledige kist; maar langs het meer vlamden, op veertien verschillende plaatsen, in allerlei kleuren veertien vuren op. De weduwe snelde met hare maagden op deze vuren toe, terwijl de jongelingen met Horus aan hunne spits op den tegenoverliggenden oever Typhon bevochten.
"Maar, dwaas kind, wat scheelt je?" kon de oude ten slotte uitbrengen, terwijl ze een traan uit haar verwelkte oogen wegpinkte. Maria Clara werd verlegen en bedekte zich de oogen met haar molligen arm. "Kom, maak je klaar, gauw!" voegde de oude op hartelijken toon eraan toe, "terwijl hij met je vader over jou spreekt... kom, laat hem niet op je wachten."
De onbedagtzaamheid. De vogel op de kruk. Aan mijn kleine lezers. Jantje en het konijn. De zingende Willem. Morgenlied. De kleine zangster. Avondlied. De verkeerde vrees. De liefde tot het vaderland. De vegtende jongens. Het onweder. Claartje bij de schilderij van hare overledene moeder. De verwelkte roos. Mietje bij het clavecimbaal. Het verstandig antwoord. Het geweten.
Daar stond hij temidden der lichtelijk verwelkte pracht van dat officieele vertrek waarin de eene man na den ander was ondergegaan door het geloof dat een zekere handigheid in het bemiddelen de beste manier was om een keizerrijk te regeeren... Hoe meer deze man praatte, hoe sterker Redwood doordrongen werd van de verbazende oppervlakkigheid van dezen woordenvloed.
»Hoe lang hij 't nog wel maken zal!" denkt de oude man. De wind wordt sterker; de ramen rammelen in hunne sponningen en de verwelkte bladen van de lindeboom dwarrelen tegen den grond. »Dat is nu het leven van den mensch!" zucht de grijsaard, »een verwelkend blad, opgenomen door den wind, vertreden in slijk en modder!" IJdelheid der ijdelheden het is alles ijdelheid!
Strooi, o strooi Nu lokkentooi, Geen taxisloof; en tranendooi Bevloei', geen dauw, Het doodskleed grauw; En spreidt verwelkte bloemen tot rouw Uit het ontbloot Prieel van den Dood Op het lijk van den Urenkoning groot! Gauw, o gauw!
Een leven van volslagen werkeloosheid naar het lichaam en den geest het uitputtende van gedurige verveling en ontevredenheid, vereenigd met de verzwakking, welke het kraambed naliet dat alles veranderde in den loop van weinige jaren de bloeiende, jonge schoone in eene gele, verwelkte, ziekelijke vrouw, die haar tijd tusschen de zorgen voor eene menigte ingebeelde kwalen verdeelde, en zich zelve in alle opzichten voor de ongelukkigste en meest verwaarloosde lijderes op de wereld hield.
Woord Van De Dag